حزب سوسیالیست ایتالیا

حزب سوسیالیست ایتالیا (به ایتالیایی: Partito Socialista Italiano‎) (اختصاری PSI) یک حزب سیاسی سوسیالیست و بعداً سوسیال دموکرات در کشور ایتالیا بود که تاریخ آن بیش از یک قرن ادامه داشت و این حزب را به یکی از احزاب با عمر زیاد این کشور تبدیل کرد.

حزب سوسیالیست ایتالیا

Partito Socialista Italiano
کوته‌نوشتPSI
بنیانگذارانفلیپو توراتی
آندره‌آ کاستا
آنا کولیشیوف
رهبرانفلیپو توراتی
نیکولا بومباچی
کاستیانو لاتزاری
پیترو نانی
ساندرو پرتینی
فرانسیسکو د مارتینو
بتینو کراکسی
Giuliano Amato
بنیان‌گذاری۱۴ اوت ۱۸۹۲
انحلال و برچینش۱۳ نوامبر ۱۹۹۴
ادغام ازحزب کارگران ایتالیا
حزب سوسیالیست انقلابی ایتالیا
پسینItalian Socialists[1][persian-alpha 1]
شبه نظامیRed Guards (1919–22)
اعضای ثبت‌نام کرده  (۱۹۹۱)۶۷۴٬۰۵۷[2]
مرام سیاسیBefore 1921:
سوسیالیسم
سوسیالیسم انقلابی
از ۱۹۲۱ تا ۱۹۷۶:
Socialism
سوسیال دموکراسی
از ۱۹۷۶:
Social democracy[3]
طیف سیاسیقبل از ۱۹۷۶:
چپ میانه
از ۱۹۲۱ تا ۱۹۷۶:
چپ [[چپ میانه]]
After1976:
وابستگی اروپاییحزب سوسیالیست‌های اروپا
  1. Relevant spin-offs during its existence: PSDI at its right, PSIUP at its left.

این حطب در جنوا و در سال ۱۸۹۲ تاسیس شد، تا بعد از جنگ جهانی دوم، که توسط حزب کمونیست ایتالیا به وضعیت خود رسید، بر چپ ایتالیا تسلط داشت. سوسیالیست ها در دهه ۱۹۸۰ برجستگی ویژه ای پیدا کردند ، زمانی که رهبر آنها بتینو کراکسی، که روابط باقیمانده خود را با اتحاد جماهیر شوروی قطع کرده بود و حزب را به عنوان لیبرال-سوسیالیست معرفی کرد،[4][5][6] نخست وزیر (۱۹۸۳–۱۹۸۷). حزب سوسیالیست ایتالیا در سال ۱۹۹۴ در نتیجه رسوائی های تانژنتوپولی منحل شد. این بخشی از موج احزاب جدید سوسیالیست در اواخر قرن نوزدهم بود و مجبور به تحمل آزار و شکنجه توسط دولت ایتالیا در سالهای اولیه بود. در حالی که در سیسیل فاشی سیسیلی در حال گسترش بود ، این حزب در ۸ سپتامبر ۱۸۹۳ دومین کنگره خود را در رجو نل امیلیا جشن گرفت و نام خود را به حزب سوسیالیست کارگران ایتالیا (به ایتالیایی: Partito Socialista dei Lavoratori Italiani) تغییر داد. در جریان سومین کنگره در ۱۳ ژانویه ۱۸۹۵ در پارما تصمیم به تصویب نام حزب سوسیالیست ایتالیا گرفته شد و فیلیپو توراتی به عنوان دبیرکل این حزب انتخاب شد.

منابع
  1. Luciano Bardi; Piero Ignazi (1998). "The Italian Party System: The Effective Magnitude of an Earthquake". In Piero Ignazi; Colette Ysmal. The Organization of Political Parties in Southern Europe. Greenwood Publishing Group. p. 102. ISBN 978-0-275-95612-7.
  2. "Archived copy". Archived from the original on 10 November 2013. Retrieved 13 August 2011.
  3. Frederic Spotts; Theodor Wieser (30 April 1986). Italy: A Difficult Democracy: A Survey of Italian Politics. Cambridge University Press. pp. 68, 80. ISBN 978-0-521-31511-1. Retrieved 24 August 2012.
  4. "17 novembre 2003 – "Il PSI di Craxi visto dal PCI di Berliguer" intevento di Umberto Ranieri al Convegno di Italianieuropei "Riformismo socialista e Italia repubblicana. Storia e politica – Il Socialista". ilsocialista.com. Archived from the original on 29 August 2016. Retrieved 30 April 2018.
  5. "Il socialismo liberale di Craxi". بایگانی‌شده در ۲۳ سپتامبر ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine
  6. "Il primo riformista italiano". ilfoglio.it. Retrieved 30 April 2018.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.