حسین دباغ

محمدحسین حاج‌فرج‌الله دباغ معروف به حسین دباغ (متولد ۱۳۶۴ در تهران)، پژوهشگر ایرانی فلسفه اخلاق و زبان‌شناسی شناختی، مدرس فلسفه در موسسه آموزش مستمر در دانشگاه کمبریج است.[1] وی همچنین استادیار مهمان موسسه آموزش عالی علوم شناختی (پژوهشکده علوم شناختی) در تهران است.[2] او پیش از این استادیار مؤسسه تحصیلات تکمیلی دوحه بوده است.[3] او دوره دکتری فلسفه اخلاق را با گرایش روانشناسی اخلاق و اعصاب در دانشگاه ریدینگ و دانشگاه آکسفورد گذرانده‌ است.[4][5] حسین دباغ پیش از این هم در تهران، در رشته های اقتصاد، فلسفه غرب و فلسفه اسلامی تحصیلات دانشگاهی را انجام داده است. او در زمینه های اسلام شناسی، مثل عرفان اسلامی،ادبیات فارسی، فلسفه و کلام اسلامی، تاریخ اسلام و ... تحقیقات و پژوهش هایی را انجام می دهد. از مشاغل عمده فکری حسین دباغ، تامل و تتبع در آراء «روشنفکران دینی» است. از جمله آثار مهمی که او دراین باره به رشته تحریر درآورده است، مقاله «تجربه تجربه دینی» بوده است. از دیگر مسائلی که او را به واسطه تحصیلات دانشگاهی اش در انگلستان به خود مشغول کرده است، علوم انسانی تجربی از قبیل روانشناسی و علوم تجربی نظیر علوم شناختی است. او در آثار و سخنرانی های خود، از جمله سلسله درسگفتارهای اخیرش تحت عنوان «الهیات استعاری» تلاش کرده است تا با رویکردی روانشناسانه _ زبانشناسانه به مقوله کلاسیک الهیات بپردازد و آنرا مورد کنکاش و مداقه قرار دهد. حسین دباغ با زبان های انگلیسی، عربی و آلمانی آشنایی نیکویی دارد و در میان سخنان خود به آثار ادبی و فلسفی این سه زبان استناد می کند.

حسین دباغ
زادهٔ۱۳۶۴
ایران، تهران
محل زندگیانگلستان
ملیتایرانی
دیگر نام‌هامحمدحسین حاج فرج‌الله دباغ
پیشهپژوهشگر فلسفه
آثارمجاز در حقیقت
مذهباسلام
والدینعبدالکریم سروش و زهرا شیخ
وبگاه

حسین دباغ در دهه هشتاد شمسی عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و عضو شورای تحقیق دفتر تحکیم وحدت بوده است.[6][7]

حسین دباغ فرزند عبدالکریم سروش و برادر سروش دباغ است.

کتاب‌ها
  • مجاز در حقیقت: ورود استعاره‌ها در علم، حسین دباغ، تهران: هرمس، ۱۳۹۳
  • آزمایشگاه ذهن: آزمایش‌های ذهنی در علوم طبیعی، جیمز رابرت براون، حسین دباغ (مترجم)، تهران: هرمس ۱۳۹۳
  • هیوم برای مبتدیان (ترجمه)، زیر چاپ

مقالات
  • نوستالژی و هویت اخلاقی: یک مدل تسهیل‌گر[8]
  • Medically Unnecessary Genital Cutting and the Rights of the Child: Moving Toward Consensus[9]

مصاحبه‌ها
  • مصاحبه اختصاصی سایت فرهنگی صدانت با حسین دباغ : بخش اوّل،[10] بخش دوّم[11]

درس‌گفتارها و برنامه‌های تلویزیونی

منابع
  1. «موسسه آموزش مستمر دانشگاه کمبریج».
  2. «سایت مجله دانشکده پزشکی».
  3. «سایت مؤسسه تحصیلات تکمیلی دوحه». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۸ مارس ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۱۸ مارس ۲۰۲۰.
  4. «The Oxford Uehiro Centre for Practical Ethics».
  5. «University of Reading».
  6. «عضو جدید شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت (طیف علامه‌): باید در کار ها صداقت و التزام اخلاقی و تشکیلاتی رعایت شود». خبرگزاری ایسنا.
  7. «عبدالله مومنی: اواسط هفته جاری دیدگاه دفتر تحکیم وحدت درباره انتخابات اعلام خواهد شد».
  8. «نوستالژی و هویت اخلاقی: یک مدل تسهیل‌گر».
  9. «Medically Unnecessary Genital Cutting and the Rights of the Child: Moving Toward Consensus».
  10. «مصاحبه اختصاصی صدانت با حسین دباغ، بخش نخست: مسئله خودکشی و اوتانازی». اسفند ۱۳۹۴.
  11. «مصاحبه اختصاصی صدانت با حسین دباغ، بخش دوم: خوشبختی و معنای زندگی». فروردین ۱۳۹۵.
  12. «نسبی‌گرایی اخلاقی چیست؟». برنامه پرگار بی‌بی‌سی.
  13. «خبرهای بد، این جریان مداوم با ما چه می‌کند؟». برنامه پرگار بی‌بی‌سی.
  14. «می‌توان به علم و تکنولوژی امیدوار بود؟». برنامه پرگار بی‌بی‌سی.
  15. «درس‌گفتارهای «روانشناسی اگزیستانس» از حسین دباغ در آکادمی اگزیستانسیال تهران».

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.