حیوانات در هنر
هنر حیوانات و حیوانات نمایشی هنری جانوران است. نقاشی حیوانات و مجسمه های حیوانات به ترتیب ژانرهای هنری نقاشی و مجسمهسازی و همچنین، جواهرات حیوانات و عکاسی حیوانات هستند..
در سلسله مراتب ژانرها، نقاشی حیوانات و مجسمههای حیوانات از ارزش کمتری نسبت به بازنمایی چهره انسانی فرض میشوند و به منظرهنگاری و طبیعت بیجان مربوط میشوند.
حیوانات د ر هنر (animalística) را نباید با حقوق حیوانات، (animalismo) اشتباه گرفت (که یک ایدئولوژی در دفاع از آنچه که حقوق حیوانات مینامند - نباید به نوبه خود با حیوانخواهی یا زئوفیلیا اشتباه گرفته شود).[2] و نه با حیوانات (وضعیت حیوان بر خلاف شرایط انسان - انسانیت -). همچنین نباید با تاکسیدرمی، که با استفاده از پوست، پرها و سایر قسمتهای بدن حیوانات برای بازتولید ظاهر آنها در زندگی، که موجب ایجاد اشیاء هنری میشود، اشتباه گرفته شود.
حیوانات اهلی و گونههای دست آموز بیشتر در هنر نمایان شدهاند. اسب از اصلیترین مظاهر هنر است، تصویربرداری سوارکاری، نقاشی شکار و سایر ژانرهای نقاشی تاریخی است. هنر اسب نباید با هنر سوارکاری یا اسب سواری اشتباه گرفته شود.
نمایشهای بی شماری از حیوانات خارقالعاده، که از قسمتهایی از حیوانات مختلف یا حیوانات و انسانها تشکیل شدهاند (تئوریومورفیسم) وجود دارد. هم افسانه ای (پگاسوس، سنتاور، پری دریایی، گاو بالدار، QUETZALCOATL، ابوالهول، شیمر، شیردال، اژدها) یا به سادگی خیالی (ال بوسکو).
منابع
- The 'Ram in a Thicket' on the British Museum website. Fuente citada en en:Ram in a Thicket.
- La palabra "animalismo" no se recoge en el DRAE; pero sí tiene uso bibliográfico (véase).