خرگوش آمامی

خرگوش آمامی (نام علمی Pentalagus furnessi، به ژاپنی アマミノクロウサギ 奄美野黒兔 به معنی تحت‌اللفظی «خرگوش خزسیاه وحشی آمامی») یا خرگوش ریوکو یک خرگوش با پشم تیره‌رنگ است که تنها در آمامی اوشیما و توکونوشیما دو جزیره کوچک بین کیوشوی جنوبی و اوکیناوا در استان کاگوشیما در ژاپن پیدا می‌شود. این خرگوش که معمولاً یک فسیل زنده نامیده می‌شود، بازمانده‌ای از خرگوش‌های ماقبل‌تاریخ است که زمانی در قاره آسیا می‌زیستند، جایی که در آن منقرض شدند، و تنها بر روی دو جزیره کوچک ژاپنی، که امروزه زیستگاه آنان است، باقی‌ماندند.[3]

خرگوش آمامی[1]
نمونه تاکسیدرمی موجود در موزه ملی طبیعت و علوم در توکیو، ژاپن.
وضعیت بقا
آرایه‌شناسی
فرمانرو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: پستانداران
(طبقه‌بندی‌نشده): Glires
راسته: Lagomorpha
تیره: Leporidae
سرده: Pentalagus
Lyon, 1904
گونه: P. furnessi
نام علمی
Pentalagus furnessi
(Stone, 1900)
محدوده زیستگاه خرگوش آمامی

زیست‌شناسی

رژیم غذایی

خرگوش آمامی از بیش از ۲۹ گونه گیاهان تغذیه می‌کند، که شامل ۱۷ گونه از بوته‌ها و ۱۲ گونه از گیاهان علفی است، و بیشتر غذایش را جوانه‌ها و میوه بلوط تشکیل می‌دهند.[4] او همچنین دانه فندقی و کامبیوم گستره وسیعی از انواع گیاهان را می‌خورد.[5] مشاهده شده‌است که خرگوش آمامی از پوسته ساقه‌ها و شاخه‌های گیاهان نیز تغذیه می‌کند.[5] در طول تابستان، خوراک اصلی خرگوش آمامی علف پامپاس است، و در زمستان، غالباً از دانه‌های درخت پاسانیا تغذیه می‌کند.[6]

ویژگی‌ها

خرگوش آمامی دارای پاهای عقب کوتاه، بدنی تقریباً تنومند، پنجه‌هایی بزرگ و خمیده برای حفاری و گاهی اوقات بالا رفتن از چیزها است.[7] گوش‌هایش بسیار کوچکتر از دیگر خرگوش‌ها یا خرگوش‌های صحرایی است.[8] خز خرگوش ضخیم، پشمی و تیره است؛ در قسمت‌های بالایی قهوه‌ای رنگ است و در کناره‌ها به قرمز-قهوه‌ای می‌گراید.[9] خرگوش پنجه‌هایی سنگین، بلند و بسیار قوی دارد، که در دو پای جلویی تقریباً صاف و در پاهای عقبی خمیده هستند.[9] چشم‌ها در مقایسه با خرگوش‌ها و خرگوش‌های صحرایی ریزتر هستند. وزن متوسط این خرگوش ۲٫۸–۲٫۵ کیلوگرم است.[10]

پانویس
  1. Hoffman, R.S.; Smith, A.T. (2005). "Order Lagomorpha". In Wilson, D.E.; Reeder, D.M. Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference (3rd ed.). Johns Hopkins University Press. p. 206. ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.
  2. Yamada, F; Sugimura, K. (2008). "Pentalagus furnessi". IUCN Red List of Threatened Species. IUCN. 2008: e.T16559A6063719. doi:10.2305/IUCN.UK.2008.RLTS.T16559A6063719.en. Listed as Endangered (B1ab(ii,iii,v)+2ab(ii,iii,v)
  3. Robinson, T.; Yang, F. & Harrison, W. (2002). "Chromosome painting refines the history of genome evolution in hares and rabbits (order Lagomorpha)". Cytogenetic and Genome Research. 96 (1–4): 223–227. doi:10.1159/000063034. PMID 12438803.
  4. Ohdachi, Satoshi D.; Ishibashi, Yasuyuki; Iwasa, Masahiro A. (2009). The Wild Mammals of Japan. Shoukadoh Book Sellers. ISBN 9784879746269.
  5. Alves, Paulo C.; Ferrand, Nuno; Hackländer, Klaus (2007-12-29). 3-540-72446-X#v=onepage&q&f=false Lagomorph Biology: Evolution, Ecology, and Conservation Check |url= value (help). Springer Science & Business Media. ISBN 978-3-540-72446-9.
  6. Corporation, Marshall Cavendish (February 1993). Endangered wildlife of the world. Marshall Cavendish.
  7. Yamada, Fumio; Cervantes, Fernando A. (1 December 2005). "Pentalagus furnessi" (PDF). Mammalian Species. 782: 1–5. doi:10.1644/782.1. ISSN 0076-3519. Archived from the original (PDF) on 15 March 2016. Retrieved 18 June 2017.
  8. Taylor, Marianne (2017-06-15). The Way of the Hare. Bloomsbury Publishing. ISBN 978-1-4729-0990-9.
  9. Alves, Paulo C.; Ferrand, Nuno; Hackländer, Klaus (2007-12-29). Lagomorph Biology: Evolution, Ecology, and Conservation. Springer Science & Business Media. ISBN 978-3-540-72446-9.
  10. Yamada, F.; Cervantes, F. (2005). "Pentalagus fernessi". Mammalian Species. 782: 1–5. doi:10.1644/782.1.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.