خسروآباد (آبادان)
خُسروآباد روستا و بندر کوچکی از در کرانه اروندرود در استان خوزستان ایران. شهر خسروآباد در شهرستان آبادان قرار دارد. این بندر بعد از بندر آبادان و در ۲۱ کیلومتری آن به‌وجود آمده.[1]
| اطلاعات کلی | |
|---|---|
| کشور |  ایران |
| استان | خوزستان |
| شهرستان | آبادان |
| بخش | اروندکنار |
| دهستان | خسروآباد |
  خسروآباد | |
| مردم | |
| جمعیت | ۱۰۹ |
| جغرافیای طبیعی | |
| ارتفاع از سطح دریا | ۴ متر |
هوای خسروآباد گرمسیر و مرطوب و محصول عمده روستاهای آن خرما و مختصری یونجه است . شغل عمده مردان ماهی‌گیری و پرورش نخل و کارگری در شرکت نفت می باشد. روستای پیرامون خسروآباد، روستای نقشه حیر ، شهله توامر و شهله حاجی‌حسین نام دارند. ساکنان بومی آن از طایفه دریس آل بومعروف و نجاح هستند.[2]
در جنوب خسروآباد و در انتهای جزیره آبادان، شهر اروندکنار واقع شده‌است.[1]
جمعیت
این روستا در دهستان مینوبار قرار دارد و براساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن (۱۳۹۵)، جمعیت آن ۱۰۹ نفر (۵۰ خانوار) شامل ۶۱ مرد و ۴۸ زن بوده‌است.[3]
تاریخچه
شرکت نفت ایران و انگلیس، در سال ۱۳۱۶ خورشیدی این بندر را بنیاد کرد.[4] و میان سال‌های ۱۳۱۵ تا ۱۳۱۷ خورشیدی ساختمان‌های بسیار، و همچنین چند اسکله و انبار نفت و گاز در آنجا ساخته شد.[1]
بندر خسروآباد تا سال ۱۳۳۰ برای صدور نفت استفاده می‌شد و ماهانه حدود ۲۰ کشتی در آنجا بارگیری می‌کردند. دولت وقت عراق مدعی بود که آب‌های پیرامون خسروآباد متعلق به آن کشور است و برای گذر کشتی‌ها به خسروآباد مزاحمت‌هایی ایجاد می‌کرد. این مسئله مورد اختلاف ایران و عراق باقی‌ماند.[4]
لوله‌های نفتی پیش از این از آبادان به خسروآباد می‌رفت که پس از خلع ید از شرکت نفت ایران و انگلیس، این لوله‌ها برچیده شد. پس از ملی شدن صنعت نفت، خسروآباد مورد استفاده یگان‌های نیروی دریایی و گارد گمرک ایران قرار گرفت.[4]
نظامیان آمریکایی در عراق، در سال ۱۳۸۵ در کرانه روبروی خسروآباد یک فرودگاه بالگرد ساختند.[5]
منابع
- سلطانی، سلطانعلی، بیست و هشت گفتار در باب فرهنگ و مردم ایران، تهران ۱۳۸۱، ص۲۸۸.
- لغتنامه دهخدا به نقل از فرهنگ جغرافیائی ایران ج۶.
- «درگاه ملی آمار > سرشماری عمومی نفوس و مسکن > نتایج سرشماری > جمعیت به تفکیک تقسیمات کشوری سال 1395». دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۸-۳۰.
- جعفری ولدانی، اصغر، بررسی تاریخی اختلافات مرزی ایران و عراق، تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی، وابسته به وزارت امور خارجهٔ جمهور اسلامی ایران، ۱۳۷۰، ص۲۶۳
- «بازتاب». بایگانی‌شده از اصلی در ۳ دسامبر ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۳ دسامبر ۲۰۰۷.