بندر

بندر نقطه‌ای است در کرانه دریا که کشتی‌ها در کنار آن پهلو می‌گیرند یا لنگر می‌اندازند تا در آنجا بارگیری یا بار خود را تخلیه نمایند. اینگونه نقاط معمولاً با تأسیساتی مانند اسکله و ساختمان و تسهیلات مخابراتی و ارتباطی همراه است. به محل استقرار این تأسیسات در بندر، بندرگاه گفته می‌شود.

بندر سیاتل، ایالت واشینگتن، ایالات متحده

بندرها گونه‌های گوناگون دارند مانند: بندر آزاد و بندر پیمانی

وجه تسمیه باستانی
بندر، نقاشی از کلود لورین

بندر نامی پارسی و ایرانی است و از «بند» و «در» تشکیل شده‌است. در ایران قدیم بجای سکوهای بندری یا اسکله‌ها جهت پهلوگیری کشتی‌ها در بخشی از دریا نزدیک ساحل بندی حوضچه مانند از سنگ و ساروج پدیدمی‌آوردند و از یک مسیر ورودی کشتی‌ها در آن تردد می‌کردند که این دروازه ورودی بوسیله زنجیری بسته می‌گردید و کشتی‌ها در آن از خطر موج درامان بودند. این حوضچه‌های دروازه‌دار را بندر می‌گفتند و به‌مرور به شهرهای دارای این پایانه دریایی نیز بندر گفته شد. بندر در کنار دریا به منزله دربند در راه‌های خشکی است.[1] و در فرهنگ دهخدا اصل آن را بُندَر که بار و بنه در آن می‌نهند آمده‌است؛ و همان اسکله است که در ترکی به معنی معبر بحر است.[2] کلمه بندر به زبان‌های دیگر از جمله عربی نیز وارد شده‌است.[3]

جستارهای وابسته

bandarnet.ir

منابع
  1. فرهنگ واژه‌های فارسی در زبان عربی، سید محمدعلی امام شوشتری (۱۳۴۷)
  2. فرهنگ دهخدا ص۳۱۱
  3. بنادر ایران در خلیج فارس، حسین نوربخش، تهران: دفتر پژوهشهای فرهنگی (۱۳۸۲)، ص۱۳–۱۵.

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ بندر موجود است.

فرهنگ واژگان دریانوردی، انگلیسی به فارسی

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.