آپارتمان

آپارتمان یا کاشانه[1] (به فرانسوی: appartement) طبق تعریفی که در قانون آپارتمان‌نشینی از آن شده‌است، عبارتست از یک واحد مستقل در ساختمان چند طبقه که کارکرد مسکونی یا تجاری دارد.[2]

برای دیگر کاربردها، آپارتمان (ابهام‌زدایی) را ببینید.
نمایی از یک آپارتمان در خیابان مارکت در شهر سان فرانسیسکو، ایالات متحده آمریکا.

کلاس‌ها
آپارتمان‌ها اطراف پارک مرکزی نیویورک

در ایالات متحده آمریکا، آپارتمان‌ها به‌طور معمول در یکی از چهار طبقه دارایی قرار دارند که با درجه‌بندی مشخص شده‌است. این نمرات برای کمک به سرمایه‌گذاران و کارگزاران املاک و مستغلات به زبان مشترک استفاده می‌شوند تا بتوانند ویژگی‌ها و وضعیت اموال را به‌سرعت درک کنند. آن‌ها به شرح زیر هستند:

  1. آپارتمان‌های کلاس A واحد لوکس است. آن‌ها معمولاً کمتر از ۱۰ سال دارند و بیشتر آپارتمان‌هایی جدید و با نوع آپارتمانی هستند. متوسط اجاره در آن‌ها بالا است و معمولاً در مناطق جغرافیایی خوب و مناسبی هستند.
  2. آپارتمان‌های کلاس B می‌تواند بین ۱۰ تا ۲۵ سال ساخت باشد. آن‌ها به‌طور کلی خوب نگهداری می‌شوند.
  3. آپارتمان‌های کلاس C طی ۳۰ تا ۴۰ سال گذشته ساخته شد. آن‌ها به‌طور کلی دارنده مستاجران کم درآمد هستند و اجاره‌ها کمتر از بازار است. بسیاری از مستاجران برنامه‌ای برای خرید خانه ندارند؛ از سوی دیگر، برخی از مستاجرین آن‌ها در ابتدای زندگی و کار خود هستند و احتمالاً در حال افزایش درآمد خود هستند تا به‌خانه‌های بهتری بروند.
  4. کلاس D آپارتمان‌ها، بخش معروف به «یارانه دولتی» برای مستاجران. آن‌ها معمولاً در مناطق اجتماعی و اقتصادی سطح پایین قرار دارند.

ویژگی‌ها

هزینه آپارتمان

مالکین آپارتمان‌ها باید هزینه‌های مشترک و مستمری را که برای بخش‌های مشترک ساختمان ضروری است، مانند آب، برق، گازوییل، گاز و غیره پرداخت نمایند. هزینه‌های قابل پرداخت یا بستگی به مساحت ارتباطی ندارند مانند هزینه تأسیسات، سرایدار، دربان، دستمزد هیئت مدیره و غیره.

پرداخت هزینه آپارتمان توسط مالک یا مستأجر آن، بستگی به قرار داد تنظیم شده بین آن‌ها دارد. چنانچه مالک طبق قرار داد از پرداخت هزینه خودداری نماید، مستأجر می‌تواند آن را از اجاره بها کسر کند. چنانچه مستأجر از پرداخت هزینه خودداری نماید، هیئت مدیره حق دارد برای دریافت آن به مالک مراجعه کند.

هیئت مدیره نیز می‌تواند برای تأمین هزینه مبلغی را از صاحبان آپارتمان‌ها به عنوان تنخواه گردان دریافت نماید.

مدیریت

مدیر آپارتمان مسئول حفظ و اداره ساختمان می‌باشد و تصمیم‌های مجمع عمومی را به اجرا درمی‌آورد.

مشترک (محل و بخش‌ها)

قسمت‌هایی از آپارتمان است که همه مالکین حق استفاده از آن را دارند که شامل این مکان‌ها می‌باشد:

  • زمین زیر بنا
  • تأسیسات قسمت‌های مشترک
  • انبار عمومی ساختمان
  • اتاق سرایدار
  • آسانسور
  • تأسیسات مربوط به راه‌پله
  • وسایل تأمین‌کننده روشنایی
  • وسایل ایمنی
  • نمای خارجی ساختمان و محوطه ساختمان
  • باغ‌ها و پارکها که جنبه استفاده عمومی دارند
  • پله‌های ورود به پشت بام و پله‌های ایمنی[3]

منابع
  1. «کاشانه» [عمومی] هم‌ارزِ «apartment, appartement (fr.)»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر اول. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۳۱-۱ (ذیل سرواژهٔ کاشانه)
  2. «بایدها و نبایدهای آپارتمان نشینی». مؤسسه آموزشی و پژوهشی ساختمان و شهرسازی. بایگانی‌شده از اصلی در ۵ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۵ مرداد ۱۳۹۰.
  3. "tarotamiz". tarotamiz. Retrieved 2008-12-21.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ آپارتمان موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.