لنگرگاه

لنگرگاه جایی در دریا است که کشتی‌ها می‌توانند لنگر بیندازند.

لنگرگاه جایی است که برای ثابت نگه داشتن کشتی، لنگر انداخته می‌شود. درحالیکه مهار اندازی (به انگلیسی: Moorings) برای طناب اندازی به شناور یا تیرک مهار گفته می‌شود. لنگرگاه معمولاً مکان‌هایی برای لنگر اندازی ایمن در برابر شرایط آب و هوایی نامساعد و دیگر مسائل دارند.

طرح خلیج سن دیگو در ۱۹۴۰ میلادی که محل لنگرگاه و مهار اندازگاه را از هم جدا می‌کند.

هدف از لنگر اندازی ایمن در دریا می‌تواند صبر برای خالی شدن بندر، مانند جابجایی بار و مسافر در زمانی باشد که بندرگاه، تجهیزات کافی ندارد.

برخی کناره‌های بدون امکانات بندر، مکان‌های لنگر اندازی بسیاری دارند.

در گذشته که کشتی‌های بزرگ رفت و آمد می‌کردند، لنگرگاه‌ها جایی بودند که کشتی‌های می‌توانستند برای تغییر جهت باد صبر کنند.

مهار اندازی کشتی‌های بزرگ در مکان‌هایی با تجهیزات کافی برای پهلوگیری ایمن، یک کار مهندسی است که مهارت‌های فنی قابل توجهی می‌طلبد. [1][2]

جستارهای وابسته

پانویس
  1. Conference on Mooring Large Ships over 150,000 dwt (1979 : London, England); Institute of Marine Engineers (1980), Conference on Mooring Large Ships over 150,000 dwt : Wednesday, 5 December 1979, Marine Management (Holdings) for the Institute of Marine Engineers, ISBN 978-0-900976-87-2
  2. NATO Advanced Study Institute on Advances in Berthing and Mooring of Ships and Offshore Structures (1987 : Trondheim, Norway); Bratteland, Eivind; North Atlantic Treaty Organization. Scientific Affairs Division (1988), Advances in berthing and mooring of ships and offshore structures, Kluwer Academic Publishers, ISBN 978-90-247-3731-4

منابع
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.