دارایی

دارایی در علم حسابداری، کلیهٔ اموال و حقوقی است که دارای ارزش پولی باشند.

برای دیگر کاربردها، دارایی (ابهام‌زدایی) را ببینید.
«املاک» به اینجا تغییرمسیر دارد. برای روستایی با این نام، املاک (کازرون) را ببینید.
حسابداری
انواع اصلی حسابداری
حسابرسی
  • شبکه‌ها و انجمن‌های حسابداری
  • گزارش حسابرسی
مردم و سازمان‌ها
توسعه
  • تاریخچه حسابداری
  • تحقیقات حسابداری
درگاه اقتصاد

دارایی‌های یک واحد، ممکن است پدیده‌های عینی و مشهود باشند. مثل زمین، ساختمان، موجودی نقدی و موجودی کالا، یا به صورت حقوق مالی و امتیازات غیرقابل رؤیت، مثل سرقفلی و مطالبات از اشخاص.

دارایی‌ها عرفاً از دیدگاه اراده در ترازنامه به گروه‌های متمایزی تقسیم می‌شوند.

دو گروه که مورد استفاده بیشتری دارند عبارتند از دارایی‌های جاری و دارایی‌های ثابت. دارایی‌های جاری: این دارایی‌ها اقلامی هستند که انتظار می‌رود در طی یک سال یا یک دوره عملیاتی از تاریخ تنظیم ترازنامه (هر کدام که طولانی‌تر است) به وجه نقد تبدیل، یا مصرف یا فروخته شوند. معمولاً دارایی‌های جاری بر حسب سرعت تبدیل شدن به وجه نقد یا مصرف در ترازنامه منعکس می‌گردند. مانند: بانک‌ها، صندوق، تنخواه‌گردان، بدهکاران، پیش‌پرداخت‌ها، موجودی کالا و ملزومات اداری.

دارایی‌های ثابت: این دارایی‌ها، اقلامی مشهود با عمری طولانی می‌باشند که در جریان عملیات مؤسسه مورد استفاده قرار می‌گیرند. دارایی‌های این گروه به مرور زمان و پس از استفادۀ مکرر مستهلک می‌گردند به همین دلیل برای هر یک از دارایی‌های ثابت استهلاک منظور می‌شود. (به استثنای زمین که مستهلک نمی‌گردد) مانند: زمین، ساختمان، تأسیسات، ماشین‌آلات و تجهیزات، ابزارآلات، وسائل نقلیه و منصوبات، قالب،ها، لوازم آزمایشگاهی و دارایی‌های سرمایه‌ای موجود در انبار.

طبق تعریف جدیدتری که در کتاب مبانی نظری حسابداری از دارایی شده، دارایی مفهومی مالی است یعنی اموال و حقوقی که منافع آتی قابل تبدیل به پول دارند و بر اثر معاملات، عملیات یا رویدادهای مشخص به مالکیت یا تسلط مالکانهٔ یک واحد تجاری درآمده‌اند؛ دارایی آن واحد محسوب می‌شوند.

دارایی، یکی از عناصر حسابداری نشان‌دهندهٔ وضعیت مالی واحد انتفاعی است.[1]

مفهوم اجتماعی دارایی

دارایی و پس انداز و سرمایه‌گذاری قابلیت تبدیل شدن به‌یکدیگر را دارند.[2][3] مسکن، خودرو، تلفن همراه، کامپیوتر و حتی آب لوله‌کشی و دسترسی به سرویس‌های بهداشتی از جمله دارایی‌های خانوار هستند.[4] پس انداز یکی از راه‌های سهیم کردن نسل آینده در دارایی‌هایی است که امروز در اختیار است. خانواده در طول حیات خود به دارایی‌هایی دست می‌یابد که خواسته و ناخواسته بخش چشمگیری از آن در آینده به اعضای جوان آن می‌رسد.[5] حفظ و حراست از دارایی و تلاش برای افزودن بر آن از سویی موجب می‌شود تا زندگی جاری با سهولت بیشتری پیش رود و از سوی دیگر آیندگان پشتوانه‌های قویتری داشته باشند.[5] مسکن با دارا بودن حجم قابل توجه در بازار دارایی‌ها و همچنین برخورداری از ریسک کمتر نسبت به سایر دارایی‌ها، ضمن جلب اعتماد سرمایه‌گذاران همواره نقش ضربه‌گیر را در اقتصاد ایفا نموده‌است.[6]

انواع دارایی ها از منظر مدیریت مالی

دارایی ها به پنج دسته اصلی تقسیم می شوند: مشتقات، اوراق قرضه، سهام، ارز، کامودیتی.[7]

جستارهای وابسته

منابع
  1. سازمان حسابرسی، مرکز تحقیقات تخصصی حسابداری و حسابرسی (کار گروهی)؛ مبانی نظری حسابداری و گزارشگری مالی؛ تهران؛ سازمان حسابرسی؛ چاپ چهارم ۱۳۸۷؛ شابک 978-964-6285-03-3؛ صفحه ۶۲-۶۳
  2. http://www.aftabir.com/articles/view/economy_marketing_business/economy_family/c2_1386321449p1.php/پس-انداز-یا-سرمایه-گذاری
  3. http://www.tse.ir/cms/Default.aspx?tabid=355&ctl=Details&mid=1424&ItemID=121
  4. http://isna.ir/fa/news/92121912564/دار-و-ندار-تهرانی-ها-در-سال-87
  5. http://www.yjc.ir/fa/news/4666691/چگونه-پس-انداز-كنيم
  6. http://www.iraneconomist.com/fa/news/19376/-نقشه-رسمي-از-بازار-ملک-*-تخليه-انرژي-قيمت-مسكن
  7. «انواع دارایی». پرسشا. ۲۷ دی ۱۳۹۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۶ فوریه ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۱۷ ژانویه ۲۰۱۹.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.