داستانهای بیدپای
داستانهای بیدپای ترجمه‌ای دیگر از کتاب کلیله و دمنه به فارسی است.
تاریخچه
این کتاب به امر اتابک سیف الدین غازی اول، از اتابکان موصل به دست محمد بن عبدالله بخاری بین سالهای ۵۴۱ تا ۵۴۴ ه.ق. انجام شده‌است. از این کتاب تنها یک نسخه در کتابخانه موزه طوپقاپوسرای ترکیه موجود است.[1] این ترجمه از کلیله و دمنه بر خلاف ترجمه نصرالله منشی، از پیچیدگی و لفاظی به دور است و سبکی ساده‌تر دارد. غلامحسین یوسفی ترجمه بخاری را «ساده و روشن و گیرا» توصیف کرده‌است.[2] وی صفت عمده نثر بخاری را ایجاز و جمله‌های کوتاه می‌داند. ظاهراً داستانهای بیدپای در ۱۵ باب نگارش شده‌است ولی نسخه اساس آن افتادگی‌هایی دارد. بهترین چاپ داستانهای بیدپای توسط پرویز ناتل خانلری و محمد روشن فراهم شده‌است.
پانویس
- داستانهای بیدپای، به تصحیح پرویز ناتل خانلری و محمد روشن، شرکت انتشارات خوارزمی، ص ۱۹
- نقد و معرفی کتاب داستانهای بیدپای، غلامحسین یوسفی، نشریه نشر دانش، فروردین و اردیبهشت ۱۳۶۳، شماره ۲۱، ص ۳۵
منابع
- داستانهای بیدپای، محمد بن عبدالله بخاری، تصحیح پرویز ناتل خانلری و محمد روشن، شرکت سهامی انتشارات خوارزمی، چاپ اول مهر ماه ۱۳۶۱.
- بررسی بعضی اختلاف‌های کلیله و دمنه نصرالله منشی با ترجمه عربی ابن مقفع و داستانهای بید پای و پنجا کیانه، علی حیدری، نشریه علوم انسانی دانشگاه الزهرا، شماره ۶۸ و ۶۹.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.