دوایته

ویدانته دوایته (سانسکریت: द्वैत वेदान्त‎) یکی از مکاتب ویدانته در فلسفه هندی است که مادهواچاریا (‏۱۱۹۹–۱۲۹۸میلادی) آن را بنیان گذاشت.[1] دوایته برداشتی به‌شدت خداباورانه از اوپانیشادها محسوب می‌شود[2] و در تقابل با ویدانته ادویته و ویشیشت‌ادویته قرار دارد. مادهواچاریا نیز مانند شانکرا و رامانجو مدعی بود که دوانته ویدانته خداگرایانهٔ او ریشه در اوپانیشادها دارد.

مادهواچاریا (‏۱۱۹۹–۱۲۹۸میلادی)

به گفتهٔ فاولر، مکتب دوایته بر آن است که «هنگامی که اوپانیشادها از برهمن بودن روح سخن می‌گویند منظور شباهت است و نه این‌همانی.»[3] مادهواچاریا آموزه‌های اوپانیشاد را مبنی بر یکی شدن با برهمن به صورت «وارد شدن به برهمن» تفسیر می‌کرد و آن را به یکی شدن قطره با دریا تشبیه می‌کرد. این امر در مکتب دوایته به معنای دوگانگی و وابستگی بین آتمن و برهمن است. به باور مادهواچاریا برهمن در اوپانیشاد حقیقتی متمایز، والا، و مستقل است و آتمن تنها برهمن را به شکلی فرودستانه، محدود و وابسته تداعی می‌کند.[3][4][5]

مکتب ویشیشت‌ادویته رامانجو و مکتب ادویتهٔ شانکرا هر دو مکاتب ویدانته‌ای نا-دوگانه‌گرا هستند و بر آنند که همهٔ روح‌ها می‌توانند به آزادی و رستگاری دست یابند،[6] ولی مکتب دوایتهٔ مادهواچاریا می‌گوید که روح‌ها تا ابد محکوم به سرنوشتند.[7][8][8]

منابع
  1. Raghavendrachar 1956, p. ۳۲۲.
  2. Srinivasa 1956, p. 305.
  3. Fowler 2002‏:‎356-357
  4. Madhva - Internet Encyclopedia of Philosophy
  5. Bryant 2007‏:‎358–359
  6. Ramanuja - Hindu theologian and philosopher- Encyclopedia Britannica
  7. Sharma 1987‏:‎374–375
  8. Bryant 2007‏:‎361–362
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.