دوو اسپرو
دوو اسپرو (Daewoo Espero) خودرویی است که در سال‌های ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۷ تولید شده‌است. این خودرو در کلاس خودرو سایز متوسط قرار گرفته و است. سیستم جعبه‌دندهٔ آن ۵ دنده به دو صورت خودکار و دستی است.
| دوو اسپرو | |
|---|---|
 | |
| دید کلی | |
| شرکت | دوو موتورز |
| نام‌های دیگر | Daewoo Aranos |
| تولید | ۱۹۹۰–۱۹۹۷ |
| مونتاژ | Bupyeong، کره جنوبی کرمان، ایران ورشو، لهستان (اف‌اس‌او) کرایووا، رومانی (Rodae) تهران_ایران |
| طراحی | Bertone |
| بدنه و شاسی | |
| کلاس | خودروی اندازه متوسط (D) |
| شکل بدنه | 4-door سدان |
| سکو | GM J |
| پیشرانه | |
| موتور | |
| جعبه‌دنده | 4-speed آیسین سیکو 50-42LE automatic ۵ دنده |
| ابعاد | |
| فاصله بین محورها | ۲٬۶۲۰ میلیمتر (۱۰۳٫۱ اینچ) |
| طول | ۴٬۶۱۵ میلیمتر (۱۸۱٫۷ اینچ) |
| عرض | ۱٬۷۱۸ میلیمتر (۶۷٫۶ اینچ) |
| ارتفاع | ۱٬۳۸۲ میلیمتر (۵۴٫۴ اینچ) |
| وزن خالص | ۱٬۱۰۸ کیلوگرم (۲٬۴۴۳ پوند) |
| گاه‌شمار | |
| جانشین | دوو لگانزا |
مشخصات
- وزن ۱۱۴۰ کیلوگرم
- نوع سوخت:بنزین-گاز LPG(عرضه شده فقط در کشورهای آمریکای جنوبی و اروپای شرقی)
- موتور۴ سیلندر با حجم ۱۹۹۸ سی سی
- توان ۱۱۴ اسب در دور ۵۰۰۰
- گشتاور ۱۶۴ نیوتن متر در دور ۲۶۰۰
- مصرف در شهرهای پرترافیک حدود ۱۱ و در شهرهایی با ترافیک کم حدود ۹ لیتر و در جاده در سرعت ۹۰ کیلومتر ۵٫۳ و در سرعت ۱۲۰ کیلومتر ۵/۷ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر است.
- نکته: اسپرو مدل ۹۳ تک انژکتور یا به عبارتی tbi می‌باشد ولی مدل 94 mpfi
معرفی دوو اسپرو انژکتوری MPFI 1994
Multi point Fuel injection به معنی سیستم انژکتور بنزینی چند نقطه‌ای که در کل بیانگر این است که که این ماشین در قسمت نازل انژکتور از مدل چند نقطه‌ای استفاده می‌کند. فرقش با مدل عادی در همین تعداد بیشتر سوراخ‌های نازل پاشش انژکتور سوخت به داخل سیلندر است که در مدل عادی انژکتور در قسمت نازل پاشش سوخت به داخل سیلندر از یک نقطه یا روزنه استفاده می‌کند اما در این مدل از چند نقطه یا روزنه؛ که در کل این سیستم از تکنولوژی بالاتر و بهتر و باعث پاشش بهتر سوخت و بهتر پودر شدن بنزین در هنگام تزریق به داخل سیلندر مشود که این بهتر پودر شدن در آخر احتراق بهتر رو به ارمغان می‌آورد.
سوخت
این خودرو در کشورهای آمریکای جنوبی و اروپای شرقی به صورت دوگانه کارخانه ای بنزین و گاز LPG عرضه شد
طرح بدنه
اتومبیل در رده سدان قرار دارد و شاید از نظر اندازه بزرگ به نظر بیاید. این خودرو با صندوق عقب بلند؛ کاپوت کشیده و ارتفاع کمتر نسبت به سایر خودروهای هم رده دارای طرح مناسب آیرودینامیکی است اما طرح ظاهری آن جذاب است و در عین حال نیز دارای ظاهری خشن با ابهت است. خودرو دارای زوایای ملایم و چراغ‌های عقب به هم پیوسته‌است و چراغ دنده عقب هم بر روی سپر قرار گرفته‌است.
درون کابین
معرفی انواع کابین دوو اسپرو:
برای دوو اسپرو کابین‌های مختلف با نام‌های A-B-C تا امروز وجود دارد:
کابین A1:
اولین نوع کابین با آینه بغل‌ها و شیشه‌های عقب دستی (غیر برقی)
کابین A2:
اولین نوع کابین با آینه‌های برقی و تمام شیشه‌ها برقی تا اواخر سال ۱۹۹۳
کابین B:
در اواخر سال ۱۹۹۳ رنگ توسی همه قسمت‌های کابین تیره‌تر شد، طرح رودریها و کنسول وسط کنار ترمز دستی (دو طبقه شد) و کنسول هواکش وسط داشبورد تغییر کرد (که به اشتباه در عموم به «کابین ۹۴» معروف شد در حالی که هنوز سال ۹۴ نرسیده بود!)
کابین C1:
در سال ۱۹۹۴ طرح و شکل صندلیها، طرح کامل صفحه کیلومتر، دستگیره‌های زیر سقف، غربیلک فرمان، صندلی راننده دارای امکان تنظیم گودی کمر شد و تنظیم زاویه صندلی از حالت قرقره‌ای به اهرمی تبدیل شد و جنس روکش‌ها اعم از: صندلیها، رودریها، سقف، شکل و جنس روکش باندهای عقب، قاب ستون‌ها که یک لایه مخمل روی آن‌ها کشیده شد.
کابین C2:
اواخر سال ۱۹۹۴ در مدل‌های 2000i که فقط جنس روکش صندلیها و رودریها و روکش سقف و همچنین سوکت سنسور کیلومتر (از گرد به تخت مشابه سیلو) تغییر کرد
کابین C3:
سال ۱۹۹۶ جنس روکش صندلیها و رودریها و روکش سقف تغییر کرد و دستگیره در جلو سمت شاگرد از نظر شکل کاملاً مشابه و قرینه دستگیره راننده شد و صفحه کیلومتر ۲۲۰ تایی شد و شکل صندلیها و غربیلک فرمان تغییر کرد و دکمه AC به پنل کولر اضافه شد.
به اختصار:
کابین A: کابین‌های قدیمی از ۱۹۹۱ تا اواخر ۱۹۹۳
کابین B: آخر ۱۹۹۳ که اشتباهاً به ”کابین ۹۴” معروف شد!
کابین C: از سال ۱۹۹۴ تا پایان ۱۹۹۸ که اسپرو تولید شد
خودرو بسیار بزرگ؛ جادار، و راحت است. با ورود به داخل کابین اولین چیزی که جلب توجه می‌کند داشبورد بسیار بزرگ این خودرو است. صندلی‌های جلو در ارتفاعی تقریباً پایین قرار گرفته‌اند که این امر باعث شده‌است که افراد قد بلند به راحتی در این خودرو جای گیرند. سرنشینان عقب دارای فضایی مناسب؛ بزرگ و جادار و راحت هستند. کیفیت داشبورد قابل قبول است و طرح مناسبی دارد. خودرو به صورت استاندارد دارای ۴ باند است که صدای مطلوبی در اختیار شما قرار می‌دهند. اما با وجود طاقچه عقب بزرگ آن امکان نصب هر گونه سیستم صوتی وجود دارد. طرح و جنس صندلیها و رودریها و تودوزی هم به رنگ روشن و زیبا است اما قطر درها زیاد و سنگین‌وزن است و صندلیها خیلی راحت و دارای عمق بسیار مناسب هستند و بدن شما را به راحتی در خود حفظ می‌کنند و در صندلیها از الیاف تنه درخت نخل یا درخت‌های مشابه استفاده شده‌است که از عرق کردن بدن جلوگیری می‌کند.
تجهیزات
از تجهیزات رفاهی و ایمنی این اتومبیل می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
آنتن برقی (که با روشن و خاموش کردن رادیو فعال می‌شود)
چراغ مطالعه برای سرنشینان عقب، شیشه‌های برقی برای جلو و عقب، ساعت کریستال مایع، کمربند ایمنی سه تایی برای سر نشینان عقب، فرمان تلسکوپی، کنسول، مه‌شکن جلو، کولر، امکان تنظیم نور چراغ‌های پشت آمپر، امکان تنظیم سرعت حرکت برف پاک کن، چراغ صندوق عقب و داشبورد، صندوق عقب بسیار بزرگ، آینه‌های برقی، گرمکن آینه و شیشه عقب، آیینه شب و روز، دسترسی به صندوق عقب از صندلی عقب، قفل مرکز و در باک بنزین، صندوق پران برقی و ترمز ABS و ایربگ و رینگ اسپرت برای مدل‌های سفارشی و …
در جاده
در هنگام بازکردن برق خودرو یا استارت زدن خودرو به وسیله ۵ بوق بستن کمربند را به شما گوشزد می‌کند. سر دنده و فرمان نرم و خوش‌دست و با کیفیت است. مصرف سوخت خودرو هم بسیار خوب است. قلب نیرو دهنده این خودرو بسیار نیرومند عمل می‌کند به‌طوری‌که اتومبیل در مدت ۱۰٫۸ ثانیه از حالت سکون به سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت می‌رسد و اتومبیل در هر دنده‌ای شتاب لازم را دارد. حداکثر دور مجاز موتور ۶۸۰۰ دور در دقیقه است. در دور موتور ۶۰۰۰ می‌توانید با خودرو در دنده یک با سرعت بیش از ۶۰ کیلومتر؛ در دنده دو حدود ۹۵ کیلومتر؛ در دنده سه حدود ۱۴۵ کیلومتر؛ در دنده ۴ ۱۹۲ کیلومتر در ساعت حرکت کنید. اما در دنده ۵ و دور موتور ۵۰۰۰ می‌توانید با سرعت ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت یعنی بیشترین سرعتی که کیلومتر شمار توانایی نشان دادن آن را دارد رانندگی کنید؛ که البته به گفته رانندگان می‌شود سرعت این خودرو را به ۲۳۰ کیلومتر بر ساعت و حتی بیشتر هم رساند. در سر بالایی‌ها اتومبیل به راحتی شتاب‌گیری می‌کند و صدای موتور هم خفه نمی‌شود. فرمان هیدرولیک این خودرو هم بسیار خوب و نرم است. بدنه ایمن و مقاوم خودرو به همراه هندلینگ عالی این خودرو به شما اطمینان خاطر می‌دهد. جلوی این خودرو به حدی سنگین است که اگر زیر یکی از چرخ‌های عقب خودرو را خالی کنید اتومبیل کج نمی‌شود و به یک سمت متمایل نمی‌گردد!!! در سرعت بالا بدنه لرزش ندارد و صدای باد آزار دهنده نیست. کمک فنرهای خودرو هم کارکردی قابل قبول دارند. در هنگام لایی کشیدن با این خودرو هم صدای ناله لاستیک بلند نمی‌شودو هندلینگ خودرو به شما اطمینان خاطر می‌بخشد. در هنگام دور زدن با سرعت بالا (در دورهای u شکل) اتومبیل دارای مقدار بسیار کمی over steer یا انحراف محور عقب است که لذت رانندگی را دو چندان می‌کند اما این انحراف حتی توسط رانندگان مبتدی و ناشی هم قابل کنترل است. اما یکی از ضعف‌های خودرو ترمزهای آن است. به دلیل وزن زیاد خودرو خط ترمز این اتومبیل بلند است اما جای گلهٔ زیادی باقی نمی‌گزارد.
معایب
این خودرو معایب نیز دارد که در پایین به اختصار در مورد ان صحبت می‌کنیم
آفتاب سوختگی کنسول و رو دری‌ها:کنسول و رو دری‌های این خوردو از جنس کاغذ فشرده شده با روکش الیاف پلاستیکی ساخته شده و بسیار مستعد ترک و آفتاب سوختگی می‌باشد.
شاسی: با توجه به وزن زیاد موتور و سنگینی وزن کل خودرو پارگی شاسی از سمت جلو زیاد گزارش شده البته پارگی شاسی را نمی‌توان به‌طور کلی به عنوان معایب نام برد چون که هنوز هم اسپروهایی یافت می‌شود که شاسی‌های سالم و دست نخورده دارند به‌طور کلی پارگی شاسی را می‌توان به عوامل زیادی از جمله تصادف و ضربه خوردن شاسی. عادت رانندگی بد درجاده. عدم بازدید دورهای و مرتب جلوبندی کمک فنر و چرخ خودرو. دانست طبق بررسی‌های صورت گرفته بیشترین عامل پارگی شاسی ضربه یا به اصطلاح جا خوردن شاسی بوده‌است. نور چراغ‌های جلو هم چنگی به دل نمی‌زند و در هنگام شب متوجه کمبود نور خواهید شد
از دیگر نقاط ضعف خودرو می‌توان به استفاده از گاز منسوخ شده R12 در سیستم کولر خودرو (با طی مراحلی و تعویض کمپرسور می‌توان با گاز R134A جایگزین کرد)
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Daewoo Espero». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۳ ژانویه ۲۰۱۱.