رابرت گلسپر
رابرت گلسپر (انگلیسی: Robert Glasper؛ زادهٔ ۶ آوریل ۱۹۷۸) از مطرح‌ترین جز پیانیست‌های حال حاضر است که تا کنون برندهٔ سه جایزهٔ گرمی (آلبوم‌های رادیوی سیاه و رادیوی سیاه ۲ و موسیقی متن فیلم زندگینامه ای Miles Ahead) شده‌است.
| رابرت گلسپر | |
|---|---|
 گلسپر، روزهای جز لورکوزن، ۲۰۱۶ | |
| اطلاعات پس‌زمینه | |
| زاده | ۶ آوریل ۱۹۷۸ (۴۳ سال) هوستون، تگزاس (ایالات متحده آمریکا) |
| ژانر | جاز، اراندبی، سول، هیپ هاپ |
| سال‌های فعالیت | ۲۰۰۳–اکنون |
| ناشر(ان) | کلمبیا، بلونت، Legacy |
| همکاری‌های مرتبط | لالا هاتاوی، ترس مارتین، هربی هنکاک، اسنوپ داگ، نورا جونز، اریکا بادو، بلال، مارکوس استریکلند، روی هارگرو، ترنس بلنچارد، کرستین مک براید، مارک ترنر |
| وبگاه | http://www.robertglasper.com/ |
سال‌های آغازین
مادر او کیم یوت گلسپر که خوانندهٔ حرفه‌ای جز و بلوز بود پسرش را نیز با خود کلاب‌ها و کلیساها می‌برد و همان‌جا بود که رشد موسیقایی او آغاز شد و الهام بخش او در ترکیب هارمونی‌های کلیسایی و گاسپل با جَز شد. او با ورود به کنسرواتوار جز و موسیقی معاصرِ نیواسکول در نیویورک و آشنایی با خوانندهٔ سبک سول بلال الیور، وارد عرصه هیپ هاپ و اراندبی شد.
زندگی حرفه ای
بعد از بیرون دادن سه آلبوم موفق Mood (۲۰۰۴)، Canvas (۲۰۰۵) که در آن از قطعات هربی هنکاک استفاده شد، In My Element (۲۰۰۶) و Double-Booked (۲۰۰۹) و دو آلبوم رادیوی سیاه (۲۰۱۲) و رادیوی سیاه ۲ (۲۰۱۳) را با همکاری موزیسین‌های مختلف سبک نئو-سول و هیپ-هاپ (از جمله لالا هاتوی) ضبط نمود که توانست با دید منحصربفرد و خلاقانهٔ خود که متأثر از موسیقی سیاهپوستان است، به فراتر از مرزهای موجود در ترکیب موسیقی جز با هیپ هاپ و اراندبی برود. او از دومین آلبوم خود همکاری خود را با کمپانی بلونت ادامه داده‌است.
