راضیه میهنیه
راضیه میهنیه (۱۰۸۹–۱۱۵۴م) (نسب: ام‌الرضی راضیه بنت سعدالله بن اسعد بن سعید بن فضل‌الله) بانوی محدث و صوفی خراسانی ایرانی از نسل ابوسعید ابوالخیر بود. همراه پدرش سعدالله به عراق رفت و حدیث فراگرفت. در اسفراین از محمد بن حسین مهرگانی، در ساوه از ابوعبدالله محمد کامخی آموخت. سمعانی از او در میهنه حدیث فراگرفت. راضیه در روستایی به نام «بلریز» در ولایت استوا (خبوشان)، از توابع ربع نیشابور زاده شد. در ماه رمضان ۵۴۹ق در میهنه، ولایت مرو، هنگامی که غُزان به خراسان حمله کردند، در آشوب‌های نهب و غارت کشته شد؛ سمعانی ذکر کرده که پیش از کشته شدن در «سجود برای خدا» بود و هنگامی که رویش را بالا گرفتند، مرده بود.[1]
| راضیه میهنیه | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۰۸۹م/ ۴۸۲ق روستای «بلریز»، ولایت خبوشان، ربع نیشابور |
| درگذشت | نوامبر ۱۱۵۴م/رمضان ۵۴۹ق میهنه، ولایت مرو |
| پیشه | محدث و صوفی |
منابع
- سمعانی، ابوسعد عبدالکریم (۱۹۷۵). التحبیر فی المعجم الکبیر (PDF). دوم. بغداد: دیوان الأوقاف. ص. ۴۰۷–۸. دریافت‌شده در ۲ نوامبر ۲۰۱۶.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.