ساده‌خوانی
ساده‌خوانی یا آواز اولیه (به لاتین: cantus planus) مجموعه‌ای از سرودهای مناجاتی کلیسایی است که با الحانی تقریباً یک‌نواخت و بدون موسیقی همراه خوانده می‌شود.
ضرباهنگ در ساده‌خوانی معمولاً آزادتر از ضرباهنگ وزن‌دار موسیقی‌های معمول غربی است. ساده‌خوانی نت‌نویسی ویژه خود را دارد و تعداد خطوط حامل در این نت‌نویسی به‌جای ۵ خط، ۴ خط است.
تاریخ
ساده‌خوانی در سده‌های آغازین مسیحیت رایج شد و احتمالاً از موسیقی کنیسه های یهودی و بی‌گمان از دستگاه مقامی یونانی تأثیر پذیرفته‌است. و سیستم نماد گذاری خود را دارد.[1]
نمونه
 |
|
| در پخش این پرونده مشکل دارید؟ ویکی‌پدیا:راهنمای رسانه را ببینید. | |
منابع و پانویس‌ها
- Kennedy, Michael and Kennedy, Joyce Bourne. The Concise Oxford Dictionary of Music,(5 ed.), Oxford University Press, 2007, ISBN 978-0-19-920383-3
- Kennedy, Michael and Kennedy, Joyce Bourne. The Concise Oxford Dictionary of Music,(5 ed.), Oxford University Press, 2007 شابک ۹۷۸−۰−۱۹−۹۲۰۳۸۳−۳
- O frondens virga
- Ordo Virtutum
پیوند به بیرون
- ساده‌خوانی هیلدگارد فون بینگن: ای شبان روان‌ها (O pastor animarum)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.