سازگاری عقبرو

پس ‌سازگاری یا سازگاری عقب رو یک ویژگی از ابزار یا فناوری‌هایی است که توانایی کار کردن با ورودی‌های درست‌شده در نسخه‌های پیش از خود را در آنها ممکن می‌سازد و غالباً در مخابرات و رایانش مطرح می‌شود. اگر فرآورده‌ای بنابر استانداردهای تازه درست شده باشد ولی توانایی خواندن، مشاهده ‌کردن یا پخش استانداردها و قالب‌های پیش از خود را هم داشته باشد، این فرآورده پس سازگار خوانده می‌شود یا می‌گوییم دارای پس ‌سازگاری است.[1]

به تغییر یک سامانه به نحوی که قابلیت سازگاری عقب رو نداشته باشد، گاهی «شکستن» سازگاری عقب رو می‌گویند.(انگلیسی: "breaking" backward compatibility‎) اطلاق می‌شود.[2]

مثال‌ها
  • راه اندازهای دیسک‌های بلو-ری (Blu-ray) توانایی خواندن دیسک‌های لوح فشرده (CD) و دی وی دی (DVD) را دارند.
  • PCI Express 2.0 سازگاری عقبرو با PCI Express 1.1 را دارند.
  • یواس‌بی نسخه ۳، که از ابزارهای USB 2.0 و USB 1.1 هم پشتیبانی می‌کند.

منابع
  1. J.K. Petersen (2002), The Telecommunications Illustrated Dictionary (Second ed.), CRC Press, ISBN 978-1-4200-4067-8
  2. Paul Belleflamme; Martin Peitz (2010), "Strategies in standard wars", Industrial Organization: Markets and Strategies, Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-86299-8


This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.