ساغر
از نظر لغوی ساغر به معنی پیاله است.[1] در فرهنگ معین به معنی پیالهٔ شرابخواری و جام است. قدح نیز هممعنی با پیاله شراب است.[1]
ساغر در ادبیات
معانی در عرفان
در عرفان اسلامی و در اصطلاحات صوفی، ساغر دل عارف است،[4][5] بدان خمخانه و میخانه و میکده نیز میگویند.[6] همچنین سکر و شوق دو معنی دیگر ساغر هستند.[6]
منابع
- لغتنامه دهخدا
- حافظ، شمس الدین محمد؛ 792ق،دیوان حافظ؛ براساس نسخه نو یافته بسیار کهن، تهران: فکرروز، ۱۳۸۴. شابک ۹۶۴−۳۴۳−۰۸۶−۳
- حافظ، شمس الدین محمد؛ 792ق،دیوان حافظ؛ براساس نسخه نو یافته بسیار کهن، تهران: فکرروز، ۱۳۸۴. شابک ۹۶۴−۳۴۳−۰۸۶−۳
- زریاب خویی، عباس، آیینهٔ جام (شرح مشکلات دیوان حافظ)، تهران: انتشارات علمی، ۱۳۶۷ ش.
- القاشانی، کمالالدین عبدالرزاق، اصطلاحات الصوفیه، قم: انتشارات بیدار، ۱۳۷۰
- content&task=view&id=123&Itemid=56|حافظ آرا
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.