سرکوب
سرکوب (به انگلیسی: suppression) فرایندی خودآگاه و ارادی است که طی آن شخص خواسته‌ها و امیال خود را کنترل و مهار می‌کند، یا اینکه به‌طور موقت خاطرات ناراحت‌کننده را کنار می‌گذارد و به آن‌ها نمی‌اندیشد. انسان‌ها از اندیشه‌های سرکوب شده آگاه هستند اما از امیال، آرزوها یا خاطرات واپس رانده شده آگاه نیستند. یعنی، سرکوب، نادیده گرفتن عمدی افکار است. مثلاً، کسی که هفتهٔ بعد امتحان بسیار مهمی دارد هنگامی که این موضوع یادش می‌افتد، عمداً حواسش را به جای دیگری پرت می‌کند. او می‌داند که فکر امتحان آزارش می‌دهد و عمداً می‌خواهد به آن فکر نکند. اما در واپس رانی (به انگلیسی: Repression)، افکار خودبخود از آگاهی فرد بیرون می‌روند و او اصلاً نمی‌داند که چنین افکاری در جایی در ذهنش (ناهشیار یا ضمیر ناخودآگاه) وجود دارند و ممکن است روزی، به دلیلی، خودشان را ظاهر کنند.[1]
منابع
- گنجی، مهدی. دکتر حمزه گنجی، ویراستار. زمینه روان‌شناسی اتکینسون و هیلگارد. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۶۰۹-۶۶-۱. بیش از یک پارامتر
|نویسنده=و|نام خانوادگی=داده‌شده است (کمک)