سندروم کسلر
سندرم کسلر (همچنین اثر کسلر،[1][2] آبشارهای تصادفی یا آبشار آبریزش) که توسط دانشمند ناسا دونالد جی کسلر در سال ۱۹۷۸ پیشنهاد شدهاست، سناریویی است که در آن چگالی اشیاء در مدار زمین کم (LEO) به اندازه کافی بالا میرود که برخورد بین اشیاء میتواند یک آبشار ایجاد کند که در آن هر برخورد باعث ایجاد زباله فضایی میشود که احتمال برخورد بیشتر را افزایش میدهد.[3] یکی از نتایج این اثر این است که توزیع زباله در مدار میتواند فعالیتهای فضایی و استفاده از ماهوارهها در مدارهای خاص را برای چندین نسلهای غیرممکن کند.[3]
تولید و تخریب اشیا
هر ماهواره، فضاپیما یا ماموریت فضایی بک پتانسیل تولید زباله فضایی است. یک دلیل افزایش احتمال اثر کسلر تعداد روبهفزون ماهوارهها در مدار است. در سال ۲۰۱۴، حدود ۲۰۰۰ ماهواره تجاری و دولتی در مدار زمین وجود داشت.[4] تخمین زده میشود ۶۰۰٬۰۰۰ قطعه زبال فضایی در ابعاد ۱ تا ۱۰ سانتیمتر وجود داشته باشد و بهطور متوسط یک ماهواره سالانه به این دلیل تخریب میشود.[4][5]
جستارهای وابسته
منابع
- "Scientist: Space weapons pose debris threat – CNN". Articles.CNN.com. 2002-05-03. Archived from the original on 2012-09-30. Retrieved 2011-03-17.
- "The Danger of Space Junk – 98.07". TheAtlantic.com. Retrieved 2011-03-17.
- Donald J. Kessler and Burton G. Cour-Palais (1978). "Collision Frequency of Artificial Satellites: The Creation of a Debris Belt". Journal of Geophysical Research. 83: 2637–2646. Bibcode:1978JGR....83.2637K. doi:10.1029/JA083iA06p02637.
- "Lockheed Martin in space junk deal with Australian firm". BBC News. 28 August 2014. Retrieved 2014-08-28.
- Carpineti, Alfredo (2016-05-15). "Space Debris Has Chipped One Of The ISS's Windows". I Fucking Love Science. Archived from the original on 2016-05-16. Retrieved 2016-05-16.
برای مطالعهٔ بیشتر
- Kessler, D (2009). "The Kessler Syndrome (As Discussed by Donald J. Kessler)". Archived from the original on 2010-05-27. Retrieved 2010-05-26.