سید محمدباقر حکیم

سید محمدباقر طباطبائی حکیم (۱۹۳۹ م/ ۱۳۱۸ ه.ش در نجف – ۲۹ اوت ۲۰۰۳/ ۷ شهریور ۱۳۸۲ در نجف)،[1][2] رئیس مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق و یکی از مشهورترین روحانیون فعال سیاسی عراق در قرن بیستم بود.

سید محمدباقر حکیم
زادهٔ۱۹۳۹ م/ ۱۳۱۸ ه.ش
نجف، عراق
درگذشت۲۹ اوت ۲۰۰۳/ ۷ شهریور ۱۳۸۲
نجف، عراق
حزب سیاسیمجلس اعلای اسلامی عراق
دینشیعه
والدین

تبار

وی فرزند سید محسن طباطبایی حکیم می‌باشد. وی در امور سیاسی متأثر از استادش سید محمدباقر صدر بود.

گریز به ایران

حکیم در نیمه اول سال ۱۹۸۳ موفق به فرار از عراق شد. صدام دستور بازداشت ۱۶ نفر از افراد خانواده حکیم و شکنجه آنها به طرق مختلف و سپس اعدام آنها را صادر کرد. پیامی نیز به این مفهوم به ایشان صادر شد که اگر به تحریک مردم علیه رژیم اقدام کند کشتارها ادامه پیدا خواهد کرد.[3]

سازمان بدر

وی رابطه نزدیکی با جمهوری اسلامی ایران داشت و بنیانگذار سپاه بدر بود که در جنگ ایران و عراق در کنار ایران علیه رژیم بعث جنگیدند.

ترور

سید محمدباقر حکیم در تاریخ ۲۹ اوت ۲۰۰۳ سه ماه پس از سقوط صدام و بازگشتش به عراق، پس از اقامه نماز جمعه در حین خروج از حرم علی بن ابی‌طالب در نجف ترور شد. در این واقعه ۹۵ نمازگزار دیگر نیز همراه او کشته شدند.[4]

پیوند به بیرون

منابع
  1. «زندگینامه: سید محمدباقر حکیم (۱۳۱۷–۱۳۸۲)». همشهری آنلاین. دریافت‌شده در ۲۳ دسامبر ۲۰۱۴.
  2. «Muhammad Baqir al- Hakim». Oxford Reference. دریافت‌شده در ۲۳ دسامبر ۲۰۱۴.
  3. میخائیل رمضان (۱۳۸۱)، شبیه صدام، سوره مهر، ص. ۲۱۲، شابک ۹۶۴-۴۷۱-۶۷۸-۷
  4. «شهید آیت‌الله سید محمدباقر حکیم».
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.