سیف مظفر
سیف مظفر یا سیف آل مظفر جائی است که یاقوت حموی از آن نام برده‌است. دربارهٔ این ناحیهٔ ساحلی اصطخری می‌گوید «در آنجا قراء، کلبه‌های پراکنده و مزارع غله است که هر کدام با یکدیگر فاصله دارند و سخت در معرض گرما قرار گرفته‌اند.» احتمالاً در دشت دستقان در ولایت شاپورخوره بوده‌است. مرکز دشت دستقان صفاره است و اصطخری می‌گوید که مظفربن‌جعفر در صفاره در کنار دریا مسکن داشته‌است. قلمرو این مرد مقتدر تمام دستقان و ساحل را از مرز جنابه تا مرز نجیرم شامل می‌شده‌است.[1] بعضی عقیده دارند که سیف به معنی ساحل و کناره است.[2]
پانویس
- جغرافیای تاریخی فارس، ص ۱۱۲
- جغرافیای تاریخی شهرها، ص ۴۲۵
جستارهای وابسته
منابع
- شواتس، پاول (۱۳۷۲)، جغرافیای تاریخی فارس، ترجمهٔ جهانداری کیکاوس، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی
- نهچیری، عبدالحسین (۱۳۷۰)، جغرافیای تاریخی شهرها، تهران: انتشارات مدرسه وابسته به دفتر انتشارات کمک آموزشی
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.