سینمای نوین آلمان

سینمای نوین آلمان (به انگلیسی: New German cinema) به جنبشی در سینمای آلمان اطلاق می‌شود که از دهه شصت در سینمای این کشور آغاز شد. فیلمسازان این جنبش کار خود را با ارائه آثارشان در جشنوارهٔ ابرهاوزن آغاز کردند. در آغاز فیلم‌های این جنبش، فیلم‌های کوتاه بودند. اولین فیلم بلند این جنبش را فولکر شلندروف با نام تورلس جوان (۱۹۶۶) ساخت. پس از این فیلم فیلمسازانی چون راینر ورنر فاسبیندر، ورنر هرتسوک، ویم وندرس و آلکساندر کلوگه فیلم‌هایی نوگرا ساختند. اصل اساسی در سینمای نوین آلمان مخالفت با سینمای کهن بود. سینمایی که فیلمسازان نوی آلمان از آن به نام پاپازکینو یا سینمای پدربزرگ‌ها نام می‌بردند. این فیلمسازان همانند فیلمسازان فرانسوی بسیاری از قراردادهای مرسوم سینما را نقض کردند.[1] با مرگ راینر ورنر فاسبیندر در سال ۱۹۸۲ و پراکنده شدن فیلمسازان این جریان سینمایی در کشورهای دیگر، عملاً دوره سینمای نوین هم به پایان رسید اما می‌توان نتیجه گرفت که موج تازه‌ای که امروزه در سینمای کشور آلمان به وجود آمده و به موفقیت‌های بین‌المللی رسیده تا حدود زیادی مرهون حرکت همان فیلمسازان سینمای نوین آلمان است.[2]

چهره‌های شاخص

پانویس
  1. کمالی‌نیا، صص ۲۳۳−۲۴۱
  2. فیلم جوان آلمان، نقد فیلم، جلد ششم، شماره 1، 1970

فهرست منابع
  • کمالی‌نیا، فرزین، جنبش‌ها و سبک‌های سینمایی، انتشارات نگاره‌پرداز صبا، ۱۳۷۸
  • ویکی‌پدیای انگلیسی
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.