شلیم
شلیم یکی از خدایان کنعان باستان بود. نام او در کتیبههای اوگاریتی یافت شده در سوریه دیده میشود.[1] به گفته ویلیام آلبرایت، شلیم خدای غروب و برادرش شحر، خدای سحر بودهاست.[2] هر دوی اینان پسر ال هستند. لغتنامه خدایان و شیاطین کتاب مقدس شلیم را ستاره غروب و شحر را ستاره صبح میداند. نام شلیم از ریشه سامی ش ل م است و در اسامی چون اورشلیم و سلیمان (شلومو) باقی ماندهاست.[3]
جستارهای وابسته
منابع
- Golan, 2003, p. 82. "The name of the Canaanite deity of the setting sun Salim, or Salem, [...] The names [of Sahar and Salim] are rendered in modern scholarly texts as Shakhar and Shalim [...]"
- Albright, 1990,p. 187; cf. the Akkadian word for sunset, šalām šamši.
- Jenny Kien (2000). Reinstating the Divine Woman in Judaism. Universal-Publishers. pp. 65–. ISBN 978-1-58112-763-8. Retrieved 27 October 2020.
Royal names with the s-l-m root, such as Solomon and Abshalom, suggest that Shalim was still worshipped in the 10th century BCE, and that the early house of David participated in this cult.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.