شهاب‌الدین خیوقی

شهاب‌الدین خیوقی یا امام شهاب‌الدین ابوسعد بن عمر خیوقی از فقیهان و مدرسین معروف خوارزم و از محترمین آن دیار بود. او در حمله مغول به ایران از خوارزم به شهر نسا در خراسان گریخت ولی در آنجا در سال ۶۱۸ ه ق به دست مغولان مقتول شد.[1]

سلطان محمد خوارزمشاه قبل از آنکه فرستادگان چنگیز را به قتل برساند. شورایی از امیران خود ترتیب داد تا در کار مغول بیندیشند. امام شهاب الدین خیوقی نزد سلطان محمد خوارزمشاه تقرب فوق العاده داشت گفت: صلاح آنست که به اطراف نامه نوشته شود و برای دفاع بلاد اسلام لشکر فراهم گردد و در کنار رود سیحون از عبور مغول جلوگیری شود. ولی امرای خوارزمشاه این تدبیر را نپسندیدند و گفتند: بهتر آن است که مغولان به ماوراءالنهر بیایند و به تنگناهای سخت برسند. آنوقت چون ایشان راه‌ها را درست نمی‌شناسند بر ایشان میتازیم و عدهٔ دیگر پیشنهاد دیگری کردند. به‌هرحال سلطان به مصلحت اندیشی شهاب‌الدین خوینی توجهی نکرد و نقشه ماوراءالنهر را پذیرفت لشکر خود را پراکنده کرد و به انتظار مغول نشست.[2][3]

پانویس

اقبال آشتیانی، تاریخ مغول، ۳۹.
«چنگیز». لغت نامه دهخدا. دریافت‌شده در ۸ تیر ۱۳۹۱.
اقبال آشتیانی، تاریخ مغول، ۳۹.

منابع

اقبال آشتیانی، عباس (۱۳۸۹)، تاریخ مغول، تهران: موسسه انتشارات نگاه، شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۵۱-۴۵۲-۵

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] اقبال آشتیانی، تاریخ مغول، ۳۹.

[2] «چنگیز». لغت نامه دهخدا. دریافت‌شده در ۸ تیر ۱۳۹۱.

[3] اقبال آشتیانی، تاریخ مغول، ۳۹.