صعالیک
صعالیک نامی است که بر گروهی از دلیران و عیّاران عرب گفته می‌شد که علیه زندگی اجتماعی خود شورش کرده و قبیله خود را ترک نمودند. آنان در بیابان‌ها می‌زیستند و با راهزنی و غارتگری از کاروان‌های ثروتمندان به یاری فقیران می‌شتافتند. برخی از آنان به بخشش و شجاعت شهرت یافتند. گروهی از شاعران صعالیک نیز در ادبیات عربی برجسته‌اند.[1] نام‌های صعالیک از نام‌های غریب عربی یا جاهلی بوده است.
یعلی احول از شاعران نخستین صعلوکی بود. او را دزدی دلیر و اوباش‌گری ولگرد وصف کرده‌اند که صعالیک و اوباش قبیلهٔ أزد را گرد می‌آورد تا آنان را برای حمله به سکونتگاه‌های دیگر قبیله‌های عرب به شور بیاورد و در راه‌های پیادگان راهزنی کنند. امیر مکه، نافع بن علقمه او را بازداشت کرد و به دستور عبدالملک بن مروان زندانی شد. [2]
منابع
- بعلبکی، منیر (۱۹۸۰). «al-Sa'aleek». دانشنامه المورد (به عربی). ۸. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۱۸۱. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - بعلبکی، منیر (۱۹۹۲). «يعلى الأحول». فرهنگ‌زندگی‌نامهٔ المورد (به عربی). بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۵۰۶. شابک ۹۹۵۳۹۰۱۱۶۳. تاریخ وارد شده در
|تاریخ=را بررسی کنید (کمک)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.