طاغوت

طاغوت در اسلام، به معنی هر آن چیز یا کسی است که به جای خداوند در جایگاه پرستش قرار گیرد.

طبق این تعریف، جز خداوند یکتا هر موجودی همچون: شیطان، بتها، یا هر مصداق دیگری که به عنوان معبود واقع شوند طاغوت محسوب می‌شود.

واژه‌شناسی

دربارهٔ ریشهٔ واژهٔ طاغوت و عربی یا معرب بودنش اختلاف نظر هست.

لغتنامه‌های عربی و مفسران، طاغوت را صیغهٔ مبالغه دانسته‌اند به معنی کسی که بسیار «طُغیان» کند. طغیان نیز به معنی سرکشی از حد و تجاوز و شرانگیزی معرفی شده‌است.

برخی زبان‌شناسان طاغوت را دخیل از زبان‌های دیگر دانسته‌اند، مانند عربی‌شدهٔ «تحوت» خدایگان مصری، یا «طعوت» به معنی بت که در تلمود بابلی آمده‌است.[1]

حکومت طاغوت

حکومت جور یا ولایت طاغوت[2] نظریه‌ای در فقه شیعه است که مطابق آن هر حکومتی که امام معصوم در رأس آن نباشد، نمی‌توان مشروعه به شمار آورد[3] و اطاعت از آن را جایز نمی‌شمارد.[4]

پی‌نوشت و منبع

  1. عمار الجلاصي. «حول اشتقاق بعض كلمات القرآن من اليونانية حسب يوسف الصديق» (به عربی).
  2. رسائل مشروطیت : هجده رساله و لایحه دربارهٔ مشروطیت، به کوشش غلامحسین زرگری‌نژاد.
  3. جواد طباطبایی (۱۳۸۶)، «میرزای نائینی و نظریهٔ مشروطیت ایران»، تأملی دربارهٔ ایران، نظریهٔ حکومت قانون در ایران، مبانی نظریهٔ مشروطه‌خواهی، تبریز: ستوده، ص. ۴۹۳
  4. جواد طباطبایی (۱۳۸۶)، «میرزای نائینی و نظریهٔ مشروطیت ایران»، تأملی دربارهٔ ایران، نظریهٔ حکومت قانون در ایران، مبانی نظریهٔ مشروطه‌خواهی، تبریز: ستوده، ص. ۴۷۰
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.