عبدالله بن وهب راسبی
عبدالله بن وهب راسبی از اولین بزرگان گروه خوارج بود و به علت سجده‌های زیادش، ملقب به ذوالثَفِنات (دارندهٔ پینه بر پیشانی) شده بود. در سال ۳۷ هجری/۶۵۸ میلادی، خوارج پس از آنکه از علی بن ابی‌طالب جدا شدند، وی را به خلافت منصوب کردند. وی در مه یا ژوئن همان سال در جنگ خونین نهروان کشته شد.[1]
پانویس
- Houtsma, “ΆBD ALLĀH B. WAHB AL-RĀSIBĪ”, first: 32.
منابع
- Houtsma, M. Th (1936). "ΆBD ALLĀH B. WAHB AL-RĀSIBĪ". Encyclopaedia of Islam. ۱ (first ed.). Leiden: E. J. Brill. p. ۳۲. ISBN 9004097961.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.