عثمان رحمان‌زاده
عثمان رحمان‌زاده (۱۳۳۵ بوکان) پیکره‌تراش عروسکهای چوبی کُرد ایرانی است. او به خاطر عروسک‌هایش به پدر ژپتوی ایران معروف شده‌است.[1][2][3]
| عثمان رحمان زاده | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۱۳۳۵ بوکان، ایران |
| ملیت | ایرانی- کُرد |
| پیشه | پیکره‌سازی |
| کارهای برجسته | پیکره، مجسمه‌های چوبی |
| سبک | رئالیست |
بیوگرافی
عثمان رحمان زاده در سال ۱۳۳۵ در روستای ناچیت در نزدیکی شهر بوکان به دنیا آمد. او با استفاده از چوب و مقوا به ساختن مجسمه می‌پردازد. او مجسمه‌سازی را از سن ۱۰ سالگی آغاز کرده‌است. او در طراحی و آرایش عروسک‌ها و نیز در چینش صحنه، بخشی از آداب و رسوم مردم کُرد را به مخاطب خود نشان دهد. رحمان‌زاده همچنین به نوشتن داستان و تصویرگری دربارأ عروسک‌ها پرداخته‌است. روش کار او بدین صورت است که پیش از ساخت هر مجسمه، فضای مورد نظر را در ذهن خود آفریده و به شخصیت‌های داستانش فکر کرده و بر مبنای آن صحنه‌آرایی کرده و با چیدمان پیکرک‌ها در کنار هم به تصویری زنده از زندگی دست پیدا می‌کند. او در کارهایش، مراسم باران‌خواهی، عروسی، بازی‌ها، ضرب‌المثل‌ها و دیگر آداب و رسوم مردم کُرد را به مخاطب نشان داده‌است. رحمان زاده دربارهٔ مجسمه‌های طراحی و ساخته شده توسط خودش می‌گوید:
آثار من بیانگر درد و رنج‌های مردمانم هستند که در کنار من درشادهای و تلخی‌ها زیسته‌اند.
رحمان‌زاده تا اکنون بیش از ۱۴۰۰ عروسک چوبی ساخته و طراحی کرده‌است که در بیش از ۷۰ کارتن از آن‌ها نگهداری می‌شود.
نمایشگاه دائمی
سوم مهرماه ۱۳۹۷ نمایشگاه دائمی آثار استاد رحمان زاده، در زادگاهش (روستای ناچیت، در ۱ کیلومتری شهر بوکان) افتتاح شد. این نمایشگاه در ملک شخصی استاد به صورت دائمی دایر شده و بازدید برای عموم آزاد است.