عزالدین بن سویدی
ابراهیم بن محمّد انصاری با کُنیهٔ ابواسحاق، شهرت‌یافته به عزالدین بن سُوَی۫دی یا ابن السَّوَی۫دی (۱۲۰۴–۱۲۹۱م) (نسب: ابراهیم بن محمّد بن علی بن طرخان) پزشک شامی در سدهٔ سیزدهم میلادی/ هفتم هجری بود که به علوم عقلی نیز پرداخت. التذکرة الهادیة، قلائد المرجان فی طب الأبدان، الباهر فی خواص الجواهر، خواص الاحجاز من الیواقیت و الجواهر از آثار اوست. در بیمارستان‌های نوری و باب‌البرید در دمشق، به عنوان پرشک رسمی خدمت می‌کرد. انتسابش به به السویداء در حوران بوده است که پدرش از تاجران آن منطقه بوده است.[1]
| عزالدین بن سُوَی۫دی | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۲۰۴م/ ۶۰۰ق دمشق |
| درگذشت | ۱۲۹۱م / ۶۹۰ق دمشق |
| پیشه | پزشک |
| آثار | التذکرة الهادیة، قلائد المرجان فی طب الأبدان.. |
منابع
- زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). «ابن السویدی». [[الأعلام]] (PDF). ۱. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۶۳. دریافت‌شده در ۲۷ نوامبر ۲۰۱۶. تداخل پیوند خارجی و ویکی‌پیوند (کمک)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.