عصب سیاتیک

عصب سیاتیک (sciatic nerve) یا عصب کَپَلی، قطورترین عصب بدن انسان است که از ناحیه کمری آغاز و تا انتهای پا امتداد دارد. عصب سیاتیک درشت‌ترین شاخه شبکه خاجی (ساکرال) است و از دو عصب تشکیل شده‌است که عبارتند از درشت‌نئی (تیبیال) و نازک‌نئی (پرونئال) مشترک. این عصب از طریق سوراخ سیاتیک بزرگ و زیر ماهیچه گلابی‌شکل (پیریفورمیس) از لگن خارج می‌شود.

عصب سیاتیک
Left gluteal region, showing surface markings for arteries and sciatic nerve.
جزئیات
ازlumbar plexus and sacral plexus: L4-S3
بهtibial nerve, common fibular nerve
عصب‌دهیLateral rotator group (except Piriformis and Quadratus femoris), Posterior compartment of thigh
شناسه‌ها
لاتینnervus ischiadicus
MeSHD012584
TA98A14.2.07.046
TA26569
FMA19034

عصب سیاتیک از اتصال ریشه‌های عصبی L4-S3 که از مهره‌های کمری و خاجی خارج شده تشکیل می‌شود و بعد از خارج شدن از لگن از پشت باسن به پشت ران رفته و در بالاتر از مفصل زانو به دو شاخه به نام‌های عصب درشت‌نی و عصب نازک‌نئی مشترک (پرونئال) تقسیم می‌شود.

هرگونه فشار بر روی این عصب می‌تواند باعث ایجاد درد در تمام طول عصب شود (یعنی مسیری که از کمر شروع می‌شود و از پشت پا پایین می‌آید و تا پاشنه و کف پا می‌رسد). سیاتیک بیشتر در سنین ۵۰–۳۰ سالگی بوجود می‌آید و علت عمده آن پاره شدن دیسک بین مهره ای است. بدنبال وارد شدن فشار بیش از حد به ستون مهره، قسمت حلقوی محیطی دیسک (آنولوس فیبروزوس) پاره شده و قسمت مرکزی (نوکلئوس پولپوزوس) از بین شکاف پارگی به بیرون راه پیدا می‌کند. این قسمت بیرون زده را هرنی یا فتق می‌گویند.

در راس حفره پس زانو به دو شاخه خارجی یا نازک‌نئی مشترک (پرونئال) و داخلی یا درشت‌نئی تقسیم می‌شود که این تقسیم در بالاتر یا حتی در لگن ممکن است صورت بگیرد. در قسمت اول در ناحیه سرینی (گلوتئال)، ممکن است در اثر تزریقات داخل عضلانی یا در رفتگی پشتی مفصل ران یا در موارد جراحی روی مفصل ران آسیب ببیند. در تزریقات عمدتاً قسمت نازک‌نئی مشترک آن آسیب می‌بیند. در وسط پشت ران بلافاصله پس از خروج از زیر ماهیچه سُرینی بزرگ سطحی شده و فقط توسط پوست و فاشیا پوشیده می‌شود. همچنین در فتق دیسک‌های کمری نیز ممکن است به شاخه‌های عصب سیاتیک فشار وارد شود و علائم تیر کشیدن درد به پشت ران و از زانو به پایین می‌شود.

عصب‌دهی

عصب سیاتیک شاخه‌های مفصلی به مفاصل زانو و مچ پا، شاخه‌های عضلانی (به اداکتور ماگنوس، ماهیچه نیم‌وتری، ماهیچه نیم غشایی، ماهیچه دوسر رانی) و شاخه‌های حسی دارد. عصب تیبیال (شاخه عصب سیاتیک) به پشت ساق و سپس کف پا رفته و حس نواحی ذکر شده و حرکت عضلاتی را که در این نواحی هستند تأمین می‌کند. عصب پرونئال در ناحیه زانو به دو شاخه سطحی و عمقی تقسیم می‌شود. هر دو این شاخه‌ها از جلو استخوان‌های ساق به پایین آمده و به پشت پا می‌روند. عصب پرونئال سطحی بیشتر مسئول حس پشت پا است و عصب پرونئال عمقی حرکت عضلات جلوی ساق را تأمین می‌کند.

نگارخانه

جستارهای وابسته

منابع
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.