عمدة الطالب

عمده الطالب، مهمترین اثر ابن عنبه، از دانشمندان نسب‌شناسی شیعی است. این اثر توسط ابن عنبه در سه مرتبه و با حجم‌های مختلف تحریر گردیده‌است. پرحجم‌ترین این مراحل، مرحله اول است که نسبت به دو تحریر دیگر بی نظم بوده‌است. این تحریر اول تقدیم به امیر تیمور گورکانی گردید و به همین جهت به عمده الطالب تیموری شهرت یافت. این اثر به سال ۸۰۲ نگارش یافته‌است.[1]

تحریر دوم کتاب ابن عنبه، به جلالی شهرت یافته‌است که به جهت مقدمه این کتاب می‌باشد که در وصف جلال الدین حسن بن علی بن حسن بن محمد حسینی تدوین شده‌است. این اثر به سال ۸۱۲ ه‍.ق نارش یافته‌است. ابن عنبه هدف از تحریر دوم را در مقدمه کتابش، اثبات تبارنامه آل ابی طالب و رفع تردیدها معرفی می‌کند. وی در این تحریر، فرزندان نیاکان ابراهیم را برشمرده و فرزندان وی را تا ابوطالب ذکر می‌کند. در این تحریر گزارش‌های مختصر و مفیدی از تیره علویان ذکر شده‌است.[1]

تحریر سوم نیز به سال ۸۲۷ ه‍.ق و برای سلطان شریف محمد بن فالح مشعشعی تهیه شده‌است. نسخه ای از این اثر سوم در کتابخانه شیخ علی آل کاشف الغطا در نجف موجود است.[1]

اهمیت

افرادی چون مجلسی در بحارالانوار، حر عاملی در امل الآمل و کیا گیلای در سراج الانساب از این کتاب بهره برده‌اند.[1]

پانویس
  1. «دانشنامه بزرگ اسلامی - مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی - کتابخانه مدرسه فقاهت». lib.eshia.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۰۶.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.