عینک‌سازی

عینک‌سازی در تعدادی کشورهای جهان از وظایف عینک‌ساز ‏(en)‏ یا در کشورها یکی از وظایف اپتومتریست (بینایی سنج) می‌باشد.[1] فردی که در ساخت عینک متخصص است موظف است بر اساس تجویز چشم‌پزشک یا بینایی سنج (به انگلیسی: Optometrist) یک عینک طبی ساخته یا لنز تماسی مناسب را در اختیار فرد قرار دهد. توجه به استانداردهای جهانی در ساخت عینک ازملزومات اداره یک عینک سازی است. لازم است ذکر شود که چشم پزشک‌ها در تعدادی کشورهای دنیا تخصص لازم برای ساخت عینک طبی را ندارند اما در برخی کشورها مانند ایتالیا و روسیه و ایرلند و کشورهای نوردیک و اسپانیا (با توجه به کتاب ecoo blue book[2] و همچنین سایت زبان اصلی اپتومتری[1]) این وظیفه به اپتومتریست‌ها محول شده‌است در این کشورها اپتومتریست‌ها زیر نظر وزارت بهداشت و درمان ان کشور مجوز ساخت عینک طبی را دریافت و با داشتن تحصیلات آکادمیک اپتومتری اقدام به ساخت عینک طبی می‌کنند.



عینک سازی در ایران

عینک سازی در ایران بر عهده اپتومتریست همچنین افراد عینک سازی که زیر نظر و با مجوز وزارت بهداشت فعالیت می‌کنند می‌باشدفروش عینک توسط افرادی که تحصیلات مناسب در زمینه عینک نداشته (مانند خرده فروش‌ها و دستفروش‌ها و عینک سازان فاقد صلاحیت فنی) غیرقانونی بوده و این افراد فقط به مدگرایی عینک نه به جنبه درمانی آن توجه می‌کنند و این عمل آسیب جدی به چشم فرد وارد می‌کند.[3]

تخلفات در زمینه عینک و لنز در ایران

در ایران بسایری از بوتیک‌ها خرازی‌ها و تریکوها اقدام به فروش عینک می‌کنند در صورتی که عینک ساز نیستند و همچنین زیر نظر اپتومتریست نیز فعالیت نمی‌کنند این اقدام با توجه به این که عینک یک وسیله کاربردی در بسیاری از مسایل است مشکلات جدی و بعضاً جبران ناپذیری به وجود می‌آورد[4] و همچنین در سال‌های قبل از ۹۲ عینک‌های آماده در ایران توزیع می‌شد که بدون نسخه‌نویسی توسط اپتومتریست یا چشم پزشک صورت می‌گرفت -در صورتی که در نقاط دیگر دنیا عینک قبل از توزیع باید حتماً توسط اپتومتریست یا چشم پزشک نسخه‌نویسی و سپس توزیع شود- و این مسئله تهدیدی بسیار جدی برای چشم فرد محسوب می‌شد چرا که هر شخص نمرهٔ عینک ویژه خود و با ویژگی‌های مشخص خود را دارد (مانند دوربینی و نزدیک بینی و استیگماتیسم و تنبلی چشم و…)[5] و همچنین فروش لنزهای غیر استاندارد و مافیایی در بازار ایران که از دستفروش‌ها و خرازی‌ها تهیه می‌شود[6] سبب آسیب جدی و حتی نابینایی می‌گردد[7]

تاریخچه عینک سازی در ایران

در سال ۱۳۴۶ ه‍.ش در آیین‌نامه مؤسسه عینک طبی که به استناد قانون مواد خوردنی، آشامیدنی، آرایشی و بهداشتی مصوب سال۱۳۳۴ تنظیم شده‌است[8] صراحتاً جایگاه حرفه‌ای اپتومتری دیده شده و به‌طور صریح آینده حرفه‌ای اپتومتری در کشور تبیین شد در حالی که در آن زمان تعداد اپتومتریست‌های شاغل در کشور ناچیز بوده‌است. اولین دوره‌های آموزشی اپتومتری در کشور به صورت دوره‌های دو ساله کاردانی با مدرسین فرانسوی در دهه ۱۳۵۰ ه‍.ش برگزار گردید.

منابع
  1. "Optometry". Wikipedia. 2018-12-17.
  2. «ECOO publishes Blue Book 2017 :: ECOO» (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۱۲-۱۸.
  3. «انجمن علمی اپتومتری ایران». www.irsopt.org. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۱۲-۱۸.
  4. «گلایه رئیس اتحادیه عینک سازان اصفهان از فروش عینک در خرازی‌ها». ایسنا. ۲۰۱۷-۰۷-۰۲. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۱۲-۱۸.
  5. آفتاب (۱۳۹۲/۰۱/۲۹–۱۰:۰۱). «عینک‌های مطالعه آماده تهدیدی جدی برای سلامت». fa. دریافت‌شده در 2018-12-18. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  6. «خرید لنز از آرایشگاه و دست فروش ممنوع/همه نمی‌توانند لنز بگذارند». خبرگزاری جمهوری اسلامی. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۱۲-۱۸.
  7. «عفونت چشمی ناشی از لنز تماسی موجب نابینایی می‌شود». اصفهان امروز. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۱۲-۱۸.
  8. «نسخه آرشیو شده» (PDF). www.muk.ac.ir. بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۲۳ نوامبر ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۱۲-۱۸.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.