فاجعه بوپال
فاجعه یونیون کارباید یا فاجعه بوپال در اثر نشت گاز سمی دفع آفاتِ متیل ایزوسیانات در کارخانه آمریکایی یونیون کارباید در شهر بوپال هند رخ داد. در این واقعه که یکی از بزرگترین حوادث صنعتی در تاریخ جهان به شمار می‌رود، حدود سه هزار و پانصد نفر از کارکنان کارخانه جان خود را از دست دادند.[1]
 یادبود کشته شدگان و آسیب دیدگان بوپال بر اثر نشت گاز سمی | |
| تاریخ | ۲ دسامبر ۱۹۸۴–۳ دسامبر ۱۹۸۴ |
|---|---|
| مکان | بوپال، مادیا پرادش |
| مختصات | ۲۳°۱۶′۵۱″ شمالی ۷۷°۲۴′۳۸″ شرقی |
| با نام دیگر | تراژدی بوپال |
| علت | نشت گاز سمی از مخازن ذخیره کارخانه یونیون کارباید |
| کشته‌ها | ۳٬۷۸۷ نفر؛ بیش از ۱۶٬۰۰۰ نفر ادعاشده |
| آسیب‌دیده‌ها | حدود ۵۵۸٬۱۲۵ |
.jpg.webp)
چگونگی فاجعه
در شبهای ۲ و ۳ دسامبر ۱۹۸۴ (میلادی) (آذر ۱۳۶۳)، ابر مسموم ناشی از نشت گاز سمی صنعتی خطرناکی، بر فراز شهر بوپال به حرکت درآمد که وخیم‌ترین فاجعه صنعتی جهان نام گرفت. نوعی گاز سمی از کارخانه حشره‌کش‌سازی شرکت آمریکایی یونیون کارباید نشت کرد واین فاجعه چندین هزار کشته و بیش از ۳۰۰ هزار بیمار برجای گذاشت، که بسیاری از آن‌ها کاملاً معلولند و در شرایط دشواری زندگی می‌کنند.
گاز سمی نخست خانه‌های نزدیک را پوشاند. خیلی‌ها بلافاصله جان باختند، سپس ابری ضخیم همه اطراف را پوشاند. همه اهالی شهر در خیابان‌ها در حال خفگی بودند.
پس از فاجعه
پس از فاجعه رسوایی بزرگی بر سر موضوع مصونیت قضایی مدیران شرکت یونیون کارباید مطرح شد و هیچ مسئولیتی متوجه مدیران آن نگردید، گویا فاجعه طبیعی و غیرقابل پیش‌بینی بوده‌است و مدیران شرکت نمی‌توانسته‌اند هیچ اقدامی برای جلوگیری از بروز آن انجام دهند. در فوریه ۱۹۸۹ دیوان عالی هند طرف آمریکایی را به پرداخت ۴۷۰ میلیون دلار محکوم کرد، که ۵۰ میلیون دلار آن را دفتر یونیون کارباید در هند و ۴۱۵ میلیون دلار آن را دفتر اصلی شرکت در آمریکا می‌بایست پرداخت کند. از این مبلغ ۲۵۰ میلیون دلار آن را شرکت‌های بیمه پرداخت کردند. بازماندگان قربانیان این فاجعه تنها مبلغ ۲۵۰۰۰روپیه (تقریباً معادل ۵۴۰ دلار) غرامت دریافت کردند که در مقابل بیست سال درد کشیدن بسیار ناچیز است.[2]
نشت گاز از این کارخانه حشره‌کش‌سازی به کشته شدن دست کم ۱۸ هزار نفر از سال ۱۹۸۴ تا کنون منجر شده و هزاران نفر دیگر هنوز در اثر آن با مشکلات جسمانی گریبانگیر هستند. یونیون کارباید در بوپال اکنون کارخانه‌ای متروکه است اما هنوز حدود ۲۵ تن مواد سمی در محل باقی‌مانده‌است و شرکت یونیون کارباید از زیر تمیزکاری محل فاجعه شانه خالی می‌کند. افراد زیادی برای حقوق قربانیان این فاجعه شیمیایی تلاش می‌کنند،[3][4]
فیلم
در سال ۲۰۱۴ فیلمی به نام بوپال: دعا برای باران درباره این فاجعه ساخته شد[5]
جستارهای وابسته
پانویس
- http://ir.voanews.com/content/union-carbide-anniversary/1557996.html
- بوپال فاجعه‌ای بی‌انتها
- وب‌گاه بی‌بی‌سی، جمعه ۳ دسامبر ۲۰۰۴
- یورونیوز فارسی (۲ دسامبر ۲۰۱۴). «تظاهرات بازماندگان فاجعه بوپال هند در سیمین سالگرد وقوع آن». یورونیوز. دریافت‌شده در ۵ دی ۱۳۹۹.
- یورونیوز فارسی (۴ دسامبر ۲۰۱۴). «اکران جهانی فیلم «بوپال دعاگویی برای باران»». یورونیوز. دریافت‌شده در ۵ دی ۱۳۹۹.