فلسفه زندگی

فلسفه زندگی هر نوع نگرش کلی نسبت به معنای زندگی یا نحوه زندگی باید باشد.[1] این اصطلاح به‌طور کلی به معنای غیررسمی به کار می‌رود، به معنای فلسفه ای شخصی است که تمرکز آن حل سوالات اساسی وجودی در مورد وضعیت انسان است تا تلاش فلسفی دانشگاهی.[2]

ویلهلم دیلتهی

این اصطلاح همچنین به مفهوم خاصی از فلسفه پردازی به عنوان روشی برای زندگی اشاره دارد[3] مورد تأیید جنبش فلسفه حیات آلمان است که نماینده اصلی آن ویلهلم دیلته[4] و چندین فیلسوف قاره دیگر مانند هنری برگسون[5] و پیر هادوت است.

اوضاع انسانی

وضعیت انسان به نظر می‌رسد مبارزه بین آنچه (وجود) است و آنچه که باید (جوهر) شود.

پاسخ اصلی به سؤال وجودی

حداقل سه نظریه غالب در مورد چگونگی پاسخ به سؤال وجودی وجود دارد.

انکار ذات

انکار وجود

تأیید زندگی

دین به عنوان تلاشی برای غلبه بر مخمصه وجودی

اگزیستانسیالیسم دو شکل اساسی دارد:

اگزیستانسیالیسم مذهبی

اگزیستانسیالیسم مذهبی به بهترین وجه توسط سنت آگوستین، بلیز پاسکال، پل تیلیچ و فلسفه سورن کی یرکگارد مثال زدنی است. اگزیستانسیالیسم دینی معتقد است که واقعیت دو سطح دارد: جوهر، که زمین هستی است و وجود. دین آخرین نگرانی در این دیدگاه است.

جستارهای وابسته
  1. "Philosophy of life". Collins English Dictionary. HarperCollins Publishers. 2019.
  2. Timothy Fetler, Philosophy and Philosophy of Religion Charts, Sun Press, 1968.
  3. Pierre Hadot (1922-2010) by Matthew Sharpe in the Internet Encyclopedia of Philosophy.
  4. Scott Campbell, Paul W. Bruno (eds.), The Science, Politics, and Ontology of Life-Philosophy, Bloomsbury, 2013, p. 8.
  5. Michael Chase, Stephen R. L. Clark, Michael McGhee (eds.), Philosophy as a Way of Life: Ancients and Moderns – Essays in Honor of Pierre Hadot, John Wiley & Sons, 2013, p. 107.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.