فهرست کاربردهای پیش‌بینی‌شده رادرفوردیم

رادرفوردیم یک عنصر شیمیایی مصنوعی که به افتخار فیزیکدان نامی و برندهٔ جایزهٔ نوبل شیمی، ارنست رادرفورد نام‌گذاری شده‌است. رادرفوردیم پرتوزا است و در نتیجه رادرفوردیم هیچ ایزوتوپ پایداری ندارد. پایدارترین ایزوتوپ آن رادرفوردیم-۲۶۷ بوده که نیمه‌عمری برابر با ۱٫۳ ساعت دارد که باعث می‌شود تصور کاربردهای زیادی برای این عنصر بسیار دشوار باشد؛ ولی با این وجود رادرفوردیم جزو سنگینترین عناصری است که نیمه‌عمری بیش از ۱ ساعت دارد که دامنهٔ کاربردهای آن را در تحقیقات هسته‌ای را گسترده‌تر می‌کند.

تصویری از لایه‌های الکترونی رادرفوردیم

رادرفوردیم به علت همین نیمه‌عمر کم کاربرد تجاری ندارد؛[1][2] برخی ایزوتوپ‌های آن با نیمه‌عمرهای نسبتاً کمتر همچون ۲۶۳Rf در پزشکی هسته‌ای مورد استفاده قرار بگیرد.[3] از رادرفوردیم می‌توان برای سیکلوترون‌ها به‌عنوان هدف برای بمباران نوترونی برای کشف عناصر جدید استفاده کرد[4] ولی از آنجایی که انرژی واپاشی آن چندان زیاد نیست نمی‌توان از آن برای تولید انرژی هسته‌ای به صورت گسترده‌ای استفاده کرد؛[5] به شکلی که نسبت انرژی واپاشی رادرفوردیم-۲۶۱(۸٫۲۸ مگا الکترون ولت) به اورانیم-۲۳۵(۲۰۲٫۴۸ مگا الکترون ولت) تقریباً مانند نسبت ۱ به ۲۴ است.[6]

راهنمای نشانه‌ها
نماد ویژگی یا کاربرد

کاربردهای در حال استفاده
نماد ایزوتوپ‌های مناسب کاربرد و توضیحات منبع

 اغلب ایزوتوپ‌های سنگین‌تر رادرفوردیم از آنجایی که ایزوتوپ‌های سنگین‌تر نیمه‌عمر طولانی‌تری نسبت به ایزوتوپ‌های سبک‌تر دارند و برای تحقیقات مناسب‌تر هستند؛ این تحقیقات مطالعات دربارهٔ خواص فیزیکی و شیمیایی عناصر سنگین‌تر را در بر می‌گیرد. [7][8]

 اغلب ایزوتوپ‌های سنگین‌تر رادرفوردیم ایزوتوپ‌های سنگین‌تر همان‌طور که بالاتر ذکر شد نیمه‌عمر طولانی‌تری نسبت به ایزوتوپ‌های سبک‌تر دارند؛ در نتیجه برای بمباران نوترونی برای سنتز عناصر جدید، مناسب‌تر هستند. [9][10]

کاربردهای پیش‌بینی‌شده
نماد ایزوتوپ‌های مناسب کاربرد و توضیحات منبع

 رادرفوردیم-۲۶۷، ۲۶۵، ۲۶۳ و ۲۶۱ این چهار ایزوتوپ جزو پایدارترین ایزوتوپ‌های رادرفوردیم هستند که آنها را برای پزشکی هسته‌ای مناسب‌تر از سایر ایزوتوپ‌ها می‌سازد. این ایزوتوپ‌ها می‌توانند در تشخیص سرطان و تومورشناسی کاربرد داشته باشند. [11]

 تمامی ایزوتوپ‌ها ولی ایزوتوپ‌های سنگین‌تر مناسب‌تر هستند. صرف نظر از جنبهٔ اقتصادی، این ایزوتوپ‌ها می‌توانند با شکافت هسته‌ای مقادیری از انرژی را تولید کنند و به عناصر سبک‌تری تبدیل می‌شوند. [12][13]

پانویس
  1. Kratz, Critical evaluation of the chemical properties of the transactinide.
  2. Nagame, Chemical properties of Rutherfordium (Rf) and Dubnium (Db) in the aqueous phase.
  3. Study.com، Rutherfordium: Uses, Facts & History.
  4. Study.com، Rutherfordium: Uses, Facts & History.
  5. Study.com، Rutherfordium: Uses, Facts & History.
  6. Stock, Encyclopedia of Nuclear Physics and its Applications.
  7. Kratz, Critical evaluation of the chemical properties of the transactinide.
  8. Study.com، Rutherfordium: Uses, Facts & History.
  9. Kratz, Critical evaluation of the chemical properties of the transactinide.
  10. Study.com، Rutherfordium: Uses, Facts & History.
  11. Study.com، Rutherfordium: Uses, Facts & History.
  12. Stock, Encyclopedia of Nuclear Physics and its Applications.
  13. Study.com، Rutherfordium: Uses, Facts & History.

منابع
  • Kratz, J. V. (2001). "Critical evaluation of the chemical properties of the transactinide elements (IUPAC Technical Report)" (PDF). Pure and Applied Chemistry. 75 (1): 103. doi:10.1351/pac200375010103. Archived from the original (PDF) on 2011-07-26.
  • Nagame, Y.; Kratz, J.; Schädel, M. (2016). Chemical properties of Rutherfordium (Rf) and Dubnium (Db) in the aqueous phase (PDF). 131. EPJ Web of Conferences. doi:10.1051/epjconf/201613107007.
  • "Rutherfordium: Uses, Facts & History". Study.com.
  • Stock, Reinhard. Encyclopedia of Nuclear Physics and its Applications. John Wiley & Sons. ISBN 9783527649266.
  • Hofmann, S. (2009). The Euroschool Lectures on Physics with Exotic Beams, Vol. III Lecture Notes in Physics. 764. Springer. p. 229. doi:10.1007/978-3-540-85839-3_6.
  • Dmitriev, Sergey N. (2004). "Chemical Identification of Dubnium as a Decay Product of Element 115 Produced in the Reaction" (PDF). Cdsweb.cern.ch. Retrieved 2010-09-19.
  • Oganessian, Yu. Ts.; et al. (2007). "Synthesis of the isotope 282113 in the Np237+Ca48 fusion reaction". Physical Review C. 76 (1). Bibcode:2007PhRvC..76a1601O. doi:10.1103/PhysRevC.76.011601.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.