قاسم مشهدی
میرزا محمدقاسم مشهدی، متخلص به قاسم و مشهور به قاسم دیوانه (؟ - ۱۰۸۳) شاعر پارسی گوی در سبک هندی و یکی از شاعران فارسی سرای هندی میباشد که در شاگردی صائب تبریزی به سر میبرد.[1] دربارهٔ زندگی او اطلاعات زیادی در دسترس نیست و تنها در تذکره نصرآبادی به او اشاره کوتاه شدهاست.[2][3][4]
قاسم مشهدی | |
---|---|
نام اصلی | میرزا محمّدقاسم مشهدی |
زاده | ؟ نامشخص |
محل زندگی | اصفهان - هندوستان |
درگذشته | ۱۰۸۳ هجری قمری شاه جهانآباد (دهلی) |
آرامگاه | دهلی - هندوستان |
لقب | دیوانه |
تخلص | قاسم |
زمینه کاری | شعر |
ملیت | ایرانی |
در زمان حکومت | صفویه |
سبک نوشتاری | سبک هندی |
دیوان اشعار | دیوان قاسم مشهدی |
استاد | صائب تبریزی |
دلیل سرشناسی | غزلسرایی |
تأثیرپذیرفته از | صائب تبریزی |
نمونه اشعار
باز مشتاق ترا بوسه به پیغام افتاد | گفتگوهای زبانی به لب بام افتاد | |
مرغ دل بود مقیم سر کویت عمری | کرد پرواز همان روز که در دام افتاد | |
سوی من کرد نظر، من همه تن چشم شدم | همچو دیبا که برو روغن بادام افتاد |
بس که با سرعت ز من عمر تباهم بگذرد | گرد برخیزد ز هر جا سال و ماهم بگذرد | |
از عدم میآیم اینک با هزاران آرزو | ای فلک پهلو تهی کن تا سپاهم بگذرد |
در گلشنم و برون ز گلزارم | بی روی تو خواب چشم بادامم | |
در سینه دلم تپید ز هجرانش | پرواز کبوتر است پیغامم |
منابع
- صیادان معنی - استاد محمد قهرمان
- تذکره نصرآبادی - به قلم محمد طاهر نصرآبادی
- آتشکده - لطفعلی بیگ آذر - جلد سوم
- تذکره المعاصرین - حزین لاهیجی
- صیادان معنی - محمد قهرمان - ص 331 تا ص 342
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.