قطب و خط قطبی
در هندسه، قطب و خط قطبی (انگلیسی: Pole and polar) بهترتیب نقطه و خطی هستند که رابطهٔ بازگشتی یکتایی نسبت به یک مقطع مخروطی معین دارند.
ویژگیها
قطب و خط قطبی ویژگیهای مفیدی دارند که برخی از آنها عبارتند از:
- اگر نقطهٔ P روی خط l باشد، قطب L متعلق به خط l روی خط قطبی p مرتبط با نقطهٔ P است.
- اگر نقطهٔ P در راستای خط l حرکت کند، خط قطبیاش (p) به دور قطب L خط l خواهد چرخید.
- اگر بتوان دو خط مماس از قطب به یک مقطع مخروطی رسم کرد، خط قطبی آن قطب هر دو را قطع میکند.
- اگر نقطهای روی یک مقطع مخروطی باشد، خط قطبی آن مماسی است که از این نقطه به مقطع مخروطی میرود.
- اگر نقطه P روی خط قطبی خودش باشد، آنگاهP روی مقطع مخروطی است.
- هر خطی نسبت به یک مقطع مخروطی یک و فقط یک قطب دارد.
مقاطع مخروطی
کارل گئورگ کریستیان فان اشتات (۱۷۹۸ - ۱۸۶۷) نشان داد که رابطهای که یک مقطع مخروطی بین قطب و خط قطبی ایجاد میکند از خود منحنی بنیادیتر است و میتواند برای تعریف این منحنیها به شکلی متقارن و برگشتی (به عنوان مکان هندسی نقاطی که روی خط قطبی خودشانند، یا پوش (ریاضی) (en) خطوطی که از قطب خودشان میگذرند) بهکار رود.[1]
اگر معادلهٔ بیضی را از معادلهٔ عام منحنیهای درجهٔ دوم نوشته شود ، معادلهٔ خط قطبی نقطهٔ عبارت خواهد بود از:[2]
که در آن و و ثابتهاییاند که به شکل زیر تعریف میشوند:
با داشتن معادلهٔ خط قطبی نیز میتوان قطب آن را با قرار دادن مقادیر و و از محاسبهٔ زیر در بدست آورد:[3]
جستارهای وابسته
منابع
- Coolidge 1945:64-66
- Coolidge 1945:64-66
- Coolidge 1945:64-66
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Pole and polar». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۳۱ دسامبر ۲۰۱۸.