مار زنگی

مار زنگی یا مار زنگوله‌ای سرده‌ای از مارهای سمی است، این مار هنگام خطر با تکان دادن دم صدایی ایجاد می‌کند که شباهت زیادی به صدای زنگ و زنگوله دارد. به همین علت به مار زنگی یا زنگوله‌ای معروف گردیده‌است. مارها، همان گونه که به علت وجود اختلافات ظاهری یا ویژگی‌های باطنی به گروه‌های مختلفی تقسیم می‌شوند. هر گروه از آن‌ها نیز دارای گونه‌ها و تیره‌های متعددی هستند. در میان مارهای زهری مار زنگی الماسی از همه کوتاه‌تر است. ۳۶ گونه مار زنگی شناسایی شده که همگی آن‌ها بومی قاره آمریکا (از کانادا تا آرژانتین) هستند.

مار زنگی
Crotalus cerastes
آرایه‌شناسی
فرمانرو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: خزندگان
راسته: پولک‌داران
زیرراسته: مار
تیره: افعی‌ها
زیرخانواده: مارهای زنگی
جنس

مار زنگی (سرده) Linnaeus, 1758
مارهای زنگی کوتوله Garman, 1883

گزش مارهای زنگی

گزش مارهای زنگی، دارای نخستین رتبه در میان انواع گزش‌های مختلف گزارش‌شده در آمریکای شمالی است و مهم‌ترین آنها در آمریکای مرکزی و جنوبی هم محسوب می‌گردد.[1][2] این دسته از مارها به‌طور معمول از حضور در مناطق باز و گسترده به جهت عدم توانایی در پنهان شدن از دست شکارچیان درنده، خودداری می‌ورزند و به‌طور کلی اگر انسان‌ها مزاحمتی برای ایشان ایجاد نکنند، بالقوه نمی‌توانند خطرناک باشند.[3] مار زنگی به ندرت نیش می‌زند مگر آنکه تحریک شود یا احساس خطر نماید. بالغ بر ۷۲٪ قربانیان گزش این دسته از مارها مردان و جوانان هستند.[4] حدود نیمی از گزش‌ها در مواردی اتفاق افتاده که قربانی، مار را مشاهده کرده، اما هیچ اقدامی برای جابجایی انجام نداده‌است.[5] توصیه‌شده‌است که حتی در صورتی که مشاهده کردید و گمان بردید که یک مار، مرده‌است از نزدیکی به آن خودداری نمایید. مارهای زنگی حتی زمانی که سر از بدنشان جدا شود، تا حدود یک ساعت می‌توانند ببینند، زبانشان را تکان دهند و حتی نیش زهرآلود بزنند.[6][7]

جستارهای وابسته

نگارخانه

منابع

  1. Luch, Andreas, ed. (2010). Molecular, Clinical and Environmental Toxicology. 2. Springer. p. 267. ISBN 978-3-7643-8337-4.
  2. Mackessy, Stephen P., ed. (2009). Handbook of venoms and toxins of reptiles. CRC Press. p. 476. ISBN 978-0-8493-9165-1.
  3. Phillips, Steven J. et al., eds. (2009). A natural history of the Sonoran Desert. University of California Press. p. 577. ISBN 978-0-520-21980-9.
  4. O'Neil ME, Mack KA, Gilchrist J, Wozniak EJ (2007). "Snakebite injuries treated in United States emergency departments, 2001-2004". Wilderness Environ Med. 18 (4): 281–7. doi:10.1580/06-WEME-OR-080R1.1. PMID 18076294.
  5. Cetaruk, Edward W. (2005). "Rattlesnakes and Other Crotalids". In Brent, Jeffrey. Critical care toxicology: diagnosis and management of the critically poisoned patient. Elsevier Health Sciences. p. 1075. ISBN 978-0-8151-4387-1.
  6. Werler, John E. & Dixon, James Ray, eds. (2000). Texas snakes: identification, distribution, and natural history. University of Texas Press. p. 3. ISBN 978-0-292-79130-5.
  7. Barceloux, 2008: p. 1027
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.