مدرسه موشها
مدرسه موشها بخشی از یک جُنگ بود، یک جُنگ ۱۱–۱۰ قسمتی که سال ۱۳۶۰ پخش می‌شد و قرار بود بچه‌ها را تشویق کند که مدرسه بروند.[1] این برنامه عروسکی را مرضیه برومند کارگردانی و از عروسک‌گردانان و صداپیشگانی نظیر ایرج طهماسب، حمید جبلی و فاطمه معتمد آریا استفاده کرد.[2]
| مدرسه موشها | |
|---|---|
 جلد سی‌دی مدرسه موشها | |
| نویسنده | احمد بهبهانی |
| کارگردان | مرضیه برومند (کارگردان عروسکی) سیما ایلخان (کارگردان تلویزیونی) |
| سازنده موسیقی متن | محمدرضا علیقلی |
| کشور سازنده | ایران |
| زبان اصلی | فارسی |
| پخش | |
| شبکهٔ اصلی | شبکه ۱ سیمای جمهوری اسلامی ایران |
| انتشار اولیه | ۱۳۶۰–۱۳۶۳ |
سریِ نخست
گروه کودک شبکه ۱، طرح ساخت این بخش را به مرضیه برومند سفارش داد. البته آن موشها با موش‌های نسخه نهائی خیلی فرق داشتند، خیلی بی‌رنگ‌ورو بودند و غیر از کُپُل و عینکی بقیه شخصیت‌ها شکل نگرفته بودند.
صوفیا محمودی، شعرِ می‌رم مدرسه. جیبام پره فندق و پسته را سرود و محمد رضا علیقلی موسیقی را تنظیم کرد. بیشتر متن سریال مدرسه موشها را احمد بهبهانی نوشت.
شاعر شعر «ک مثل کپل...» که برای تیتراژ سریال مدرسهٔ موشها استفاده می‌شد سیدابوالقاسم حسینی ژرفا، یکی از روحانیون شیعه، است.[3]
سری دوم
به علت استقبال زیاد مردم سری دوم مدرسه موشها در ۱۰۴ قسمت ساخته و به نمایش گذاشته شد و آخرین قسمت آن در سال ۶۳ جمعه ظهرها به نمایش گذاشته شد. سال ۶۳ در دوره اوج سریال مدرسه موشها، شهر موشها ساخته شد و در سال ۱۳۶۴ به نمایش گذاشته شد.
حواشی
مرضیه برومند دربارهٔ حواشی شهر موشها گفت:[4]
سروکله زدن با مسئولین تلویزیون بسیار طاقت‌فرسا بود. آنها دائماً متن‌ها را می‌خواندند و سعی می‌کردند به زور نکات غیراخلاقی و غیر آموزشی از درون متن‌ها کشف کنند. به هر حرکت بامزهٔ موشها، ایراد می‌گرفتند. از نظر آنها اطلاق صفاتی مثل «دم‌دراز» و «گوش‌دراز» یا «کپل» به بچه موشها، کاری نادرست وِ غیراخلاقی بود. بچه‌ها نباید خوراکی‌ها را از دست یکدیگر قاپ می‌زدند، نباید توی کلاس شلوغ می‌کردند، چون از نظر آنها بدآموزی داشت! هنگام ضبط برنامه هم پشت صحنه داستانی بود. دائماً یکی پشت پاراوان ایستاده بود و یواشکی سرک می‌کشید که مبادا عروسک‌گردان‌ها موقع تمرین یا ضبط، بدن‌هایشان خدایی نکرده با هم تماس پیدا کند.
تکیه‌کلام‌ها
- دُم باریک: موش‌موشکِ من، می‌خوره غُصه، که نمی‌تونه بره مدرسه.
- گوش‌دراز: دیوو، دیوو، دارم می‌شنوم. صدای پای یک موشِ بزرگ را می‌شنوم.
- معلم: بنشینید بچه موش‌های عزیز!
- عینکی: ساکت! ساکت باشید!
- خوش‌خواب: من کی‌ام؟ اینجا کجاست؟[5]
جستارهای وابسته
منابع
- «به یاد موفق‌ترین برنامه عروسکی تلویزیون». سیمرغ. دریافت‌شده در ۲۰۱۴-۰۸-۲۹.
- «شهر موشها، تکرار موفقیت پس از سه دهه». بی‌بی‌سی فارسی. ۷ سپتامبر ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۸ اوت ۲۰۱۴.
- «شاعر «ک مثل کُپُل» یک روحانی است». ایسنا. ۵ شهریور ۱۳۹۳. دریافت‌شده در ۲۰۱۴-۰۸-۲۹.
- «برای عدم اختلاط زن و مرد در شهرموشها مأمور گذاشته بودند!». Parsine. ۲۸ تیر ۱۳۹۳. دریافت‌شده در ۲۰۱۴-۰۸-۲۹.
- «گاهی به تکیه کلام‌های به یادماندنی در سریال‌های تلویزیونی، به ضرس قاطع افتادیم تو آمپاس!». جام‌جم سیما. ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۳ ساعت ۱۰:۱۸. تاریخ وارد شده در
|تاریخ=را بررسی کنید (کمک)