مستعمرات امپراتوری آلمان
عمدهٔ مستعمرات امپراتوری آلمان (آلمانی: Deutsches Kolonialreich) پس از تقسیم آفریقا در سال ۱۸۸۴ به ابتکار اتو فون بیسمارک به این کشور رسید. در این کنفرانس آلمان بیشتر مناطق آفریقایی را که پیش از آن یکی از قدرت‌های بزرگ تصاحب نکرده بود مستعمرهٔ خود کرد و تبدیل به سومین امپراتوری بزرگ استعماری پس از امپراتوری بریتانیا و فرانسه شد. آلمان همچنین توانست برخی جزایر را در اقیانوس آرام تحت کنترل خود در بیاورد. آلمان همهٔ مستعمرات خود را در جریان جنگ جهانی اول و پس از آن از دست داد. آفریقای جنوب باختری آلمان در ۱۹۱۵، کامرون آلمان در ۱۹۱۶، و آفریقای خاوری آلمان در ۱۹۱۸ تسلیم شدند. بنابر پیمان ورسای مستعمرات آلمان تحت قیمومت جامعه ملل یا امپراتوری بریتانیا درآمدند.
مستعمرات امپراتوری آلمان Deutsches Kolonialreich German | |
|---|---|
| ۱۸۸۴–۱۹۱۸ | |
 پرچم
 نشان ملی
| |
 مستعمرات آلمان در اوج خود در ۱۹۱۴ | |
| وضعیت | امپراتوری‌های استعماری |
| پایتخت | برلین |
| زبان(های) رایج | زبان آلمانی Local:
|
| تاریخ | |
| ۱۸۸۴ | |
• Heligoland–Zanzibar Treaty | ۱۸۹۰ |
• Herero Wars | ۱۹۰۴ |
• فروپاشی | ۱۹۱۸ |
| ۲۸ ژوئن ۱۹۱۹ | |
| مساحت | |
| 1912[1] (بدون خود امپراتوری آلمان) | ۲٬۶۵۸٬۱۶۱ کیلومترمربع (۱۰۲۶۳۲۲مایل‌مربع) |
جستارهای وابسته
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «German colonial empire». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۸ فوریه ۲۰۱۹.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.