منیژه آرمین
منیژه آرمین (۱۳۲۴) داستان‌نویس و روانشناس ایرانی است که به پیکره‌سازی و سفالگری نیز اشتغال دارد.[1]
| منیژه آرمین | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۳۲۴ تهران |
| ملیت | یران |
| تحصیلات | «کار شناسی هنرهای تجسمی کارشناسی ارشد مشاوره و راهنمایی تحصیلی |
| محل تحصیل | تهرانتربیت معلم |
| پیشه | آموزگار، مجسمه ساز، نویسنده، روانشناس |
| سبک | رمان، ادبیات کودک و نوجوان، |
سال‌های اول زندگی
وی در زمستان ۱۳۲۴ در تهران به دنیا آمد. وی از چهار سالگی همراه با بزرگترها به مجالس مثنوی خوانی می‌رفته‌است و به همین دلیل است که وزن‌های مثنوی در ذهن او کاملاً جا افتاده‌است.[2]
تحصیلات
وی در سال ۱۳۴۴ دوره تربیت معلم را یک ساله گذراند و به استخدام آموزش و پرورش درآمد؛ و هم‌زمان در رشته روانشناسی دانشگاه تهران ثبت نام کرد. او کارشناس ارشد مشاوره تحصیلی از دانشگاه تربیت معلم، کارشناس روانشناسی از دانشکده ادبیات دانشگاه تهران، کارشناس رشته مجسمه‌سازی از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران است.[3] زمینه‌های فعالیت او معلمی، مشاوره، پژوهش، کارهای مطبوعاتی، خبرنگاری، گزارشگری و کارهای هنری از جمله سفالگری است.
عضویت در هیئت مدیره گروه آبی بیکران هنر، همکاری با مجلات زن روز، پگاه، ندا، ادبیات داستانی و پیام زن، بازرسی انجمن هنرمندان سفالگر معاصر، عضویت هیئت علمی انجمن قلم، عضویت شورای سیاستگذاری دوسالانه هشتم سفال، دبیری نمایشگاه ملی بزرگ زنان سفالگر ایران، در کارنامه‌اش به چشم می‌خورند.
در سال ۱۳۶۴ از وی در بخش ادبیات دفاع مقدس تقدیر شد.[4]
آرمین همچنین دبیر علمی نهمین جایزه ادبی جلال آل احمد بوده‌است.[5]
استادان
داوری، صدیقی و جواد حمیدی از جمله استادان وی در سفالگری هستند.[2] استاد جوادی پور ،استاد محمود فرشچیان و استاد هانیبال‌الخاص نیز از اساتید ایشان در دانشکده هنرهای زیبا بوده‌اند .
گفتاورد
وی معتقد است:انسان در طلب گمشده خویش است. وقتی می‌نویسد، وقتی می‌خواند، وقتی رنگ‌ها را به هم می‌آمیزد یا تندیسی را می‌آفریند، یا حتی وقتی به کشف پدیده‌ای علمی می‌پردازد، باز هم خود را می‌جوید من بی‌رنگ و بی نشان را.[6]
کتابشناسی
- کیمیاگران نقش
این کتاب دربرگیرنده زندگینامه داستانی هفت نقاش مشهور ایرانی استاد سهیلی؛ محمود فرشچیان؛ حسن اسماعیل‌زاده؛ علی کریمی؛ جوادحمیدی؛ استاد عیسی بهادری و سید علی‌اکبر صنعتی است.
- شخصیت‌شناسی در مثنوی و کمدی الهی
این کتاب کاری پژوهشی است که توسط استاد منیژه آرمین و خانم دکتر اعظم سازور به انجام رسیده است.
- روزی که عمه خورشید مُرد
- بوی خاک
- گزیده ادبیات معاصر
- نبضم را بگیر، همهمه‌ی بودن دارد (در شرح زندگى و آثار طاهره صفارزاده)
- لبهٔ تیغ (اشارتى بر زندگى شيخ‌الرئیس ابوعلی سینا)
- راز لحظه‌ها
- حکایت پرواز روح
این کتاب بازنویسی از منطق‌الطیر عطار نیشابوری است.
- شانزده سال
- گیله بانو
- حقیقت عشق
این کتاب راز سرگشتگی هفت عاشق همچون رابعه، پیر چنگی، فضیل عیاض و ... است که در هفت بخش نوشته شده است.
- ای کاش گل سرخ نبود[7]
- بوی خاک
- شب و قلندر
- شباویز[8][9]
- سرود اروند رود ؛ انتشارات مؤسسه انجمن قلم ایران؛ داستان دفاع مقدس
ل[10]
منابع
- میرعابدینی، حسن (پاییز ۱۳۸۶). «آرمین، منیژه». در کاظم فرهادی. فرهنگ داستان‌نویسان ایران، از آغاز تا امروز. تهران: چشمه. شابک ۹۷۸۹۶۴۳۶۲۳۶۲۳.
- «منیژه آرمین در آینه زندگی و آثارش». خبرگزاری فارس. ۶/۱۰/۹۰. دریافت‌شده در ۲ آبان ۱۳۹۱. تاریخ وارد شده در
|تاریخ=را بررسی کنید (کمک) - «منیژه آرمین». دهمین دوسالانه ملی سرامیک و سفال ایران. دریافت‌شده در ۲ آبان ۱۳۹۱.
- «زندگینامه: منیژه آرمین». همشهری. ۱۵/۸/۹۰. دریافت‌شده در ۲ آبان ۱۳۹۱. تاریخ وارد شده در
|تاریخ=را بررسی کنید (کمک) - «توهم باندبازی در جوایز ادبی/ داوری جایزه «جلال» مطلق نیست». خبرگزاری مهر. دریافت‌شده در ۱۶ مهر ۱۳۹۵.
- دیباچه کتاب ای کاش گل سرخ نبود
- رمان جدید منیژه آرمین منتشر شد
- «سوره مهر». بایگانی‌شده از اصلی در 11 فوریه 2013. دریافت‌شده در 23 اكتبر 2012. تاریخ وارد شده در
|accessdate=را بررسی کنید (کمک) - منیژه آرمین یکی از مفاخر ملی ماست
- «چهارگانه منیژه آرمین کامل می‌شود». خبرگزاری ایبنا. دریافت‌شده در ۱۶ مهر ۱۳۹۵.
پیوند به بیرون
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به منیژه آرمین در ویکی‌گفتاورد موجود است. |