میامی بیس
میامی بیس (به انگلیسی: Miami Bass) (شناخته شده با نام هائی چون بوتی میوزیک یا بوتی بیس، اصطلاحاتی که میتوانند شامل سبکهای دیگری همچون رپ کثیف نیز باشند) زیرسبکی از موسیقی هیپ هاپ است که در دهههای ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ محبوبیت پیدا کرد. ریشهٔ این سبک مستقیماً به صداهای الکترو فانک اوایل دههٔ ۱۹۸۰، که پیشگامان آن افریکا بمباتا و پس از آن موسیقیدان بریتانیائی، پُل هاردکسل بودند، باز میگردد.
| میامی بیس | |
|---|---|
| ریشههای سبکی | هیپ هاپ الکترو بریک بیت موسیقی باس موسیقی بانس |
| ریشههای فرهنگی | اواسط دههٔ ۱۹۸۰، میامی (فلوریدا) |
| سازهای معمول | رولند تی آر-۸۰۸، ترن تیبل، ماشین درام، سمپلر، سینثسایزر، بیتباکس خوانی |
| سبکهای مشتقشده | فانک کاریوکا، موسیقی فری استایل |
| زیرسبکها | |
| اودیو باس - موسیقی بانس | |
استفاده از کیک-درامهای تأکید شدهٔ رولند تی آر-۸۰۸، نوازندگی مشخص و رقصآور تمپو، و محتوای متنی اغلب صریح از نظز جنسی، باعث تمایز میامی بیس از دیگر زیرسبکهای هیپ هاپ میشود.
ریچی آنتربرگر، نویسندهای که در آثار خود به بحث در مورد موسیقی عامهپسند میپردازد، میامی بیس را با خصوصیاتی همچون استفاده از ریتمها با "چاشنی حرکت و توقف" و سنج هائی با صدای "هیس" مانند همراه با غزل هائی که "زبان خیابانها، به ویژه محلههای تاریک میامی مانند لیبرتی سیتی و اوورتاون را بازتاب میدهند" توصیف نمودهاست.[1]
میامی بیس هیچگاه مورد پذیرش عوام قرار نگرفتهاست، گرچه تأثیر عمیقی روی توسعه و پیشرفت سبک هائی چون بالتیمور کلاب، وست کوست هیپ هاپ، فانک کاریوکا و دیگر سبکها داشتهاست.
جستارهای وابسته
منابع
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Miami bass». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۰ ژوئن ۲۰۱۴.
- Unterberger، Richie. Unterberger. ص. ۱۴۴ و ۱۴۵.