ناخن فرورفته

فرورفتن ناخن در گوشت انگشت (به انگلیسی: Ingrown nail) یا Onychocryptosis یکی .از شایع‌ترین بیماری‌های ناخن است. عامل ایجاد این بیماری که اکثراً در انگشت شست پا دیده می‌شود، رشد بیش از حد ناخن و فرورفتن آن در شیار ناخن است. این حالت معمولاً با درد و ایجاد عفونت همراه است.[1]

ناخن فرورفته
دیگر نام‌هاUnguis incarnatus or Ingrown toenail
An ingrown toenail on the large toe of the right foot
تخصصارتوپدی

علت

عمده‌ترین علت ایجاد آن، کوتاه کردن ناصحیح ناخن است، ایجاد لبه‌های تیز و متعاقب آن رشد ناخن باعث فرورفتن آن در پوست شیار ناخن می‌گردد. از علت‌های دیگر می‌توان به ضربه‌های وارد در پیاده روی طولانی یا دویدن اشاره نمود همچنین پوشیدن کفش‌های تنگ و عدم رعایت بهداشت پا از عوامل دیگر است. شیوع آن در بعضی از افراد خانواده نشان دهنده احتمال تأثیر عامل ارثی را مطرح می‌نماید.[1][2]

علائم

شایعترین محل بیماری ناخن فرورفته، انگشت شست پا است و از نظر شدت علائم به سه نوع خفیف، متوسط و شدید تقسیم می‌شود. در نوع خفیف تورم و قرمزی در ناحیه مبتلا وجود دارد و دردناک بوده و راه رفتن بیمار مشکل می‌گردد. در نوع متوسط تورم شدید گشته و با عفونت و ترشح خونابه و چرک همراه است. نوع شدید حالت مزمن دارد و با تولید بافت گرانولوم و تغییر شکل ناخن مشخص می‌گردد.[1]

درمان

درمان بستگی به نوع و شدت عارضه دارد. در موارد خفیف که عفونت وجود ندارد استراحت دادن به پا و ماساژ ملایم با آب ولرم مؤثر است ولی در مواردی که ترشح چرکی وجود دارد بخصوص در بیمارانی که دچار دیابت هستند، مراجعه به پزشک الزامی است. دستکاری توسط بیمار ممکنست به بروز عفونت بیشتر منجر شود. پزشک جراح علاوه بر تجویز آنتی بیوتیک مناسب، از روش‌هایی مانند بانداژ و رد کردن نخ دندان و تخلیه چرک استفاده می‌کند. ممکن است جراح برای کنترل عفونت مجبور شود قسمتی یا تمام ناخن را با بی‌حسی موضعی بردارد که البته این روش اغلب همراه با عوارض دردناک جراحی است و عموماً فرد باید نزدیک به سه هفته دست از کار بکشد همچنین ممکن است ناخن دوباره با حالت قبلی ( فرورونده در گوشت) در بیاید همچنین در مواردی ممکن است ناخن بیمار همراه با بدشکلی‌هایی دوباره رشد کند و حالت طبیعی خود را از دست بدهد. روش دیگر بریدن ناحیه‌ای از ناخن است که در گوشت فرورفته‌است و بعد از آن با روش‌هایی ریشه ناخن سوزانده می‌شود.[1][2][3]

جستارهای وابسته

منابع
  1. «Management of the Ingrown Toenail». Am Fam Physician. ۲۰۰۹.
  2. «Ingrown Toenail». American College of Foot and Ankle Surgeons.
  3. Niti Khunger. «Ingrown toenails». Indian Journal of Dermatologists, Venereologists and Leprologists.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.