نارسایی هیجانی
نارسایی هیجانی یا آلکسیتایمیا (به انگلیسی: Alexithymia) (تلفظ: ˌəlɛksəˈθaɪmiə) یک ساختار شخصیتی است که به عنوان یک ناتوانی بینشانهٔ بالینی در شناسایی و توصیف هیجانها و احساسات فردی توصیف میشود. ویژگیهای اصلی آلکسیتایمیا عبارتاند از اختلال در آگاهی عاطفی، در دلبستگی اجتماعی و در رابطه میانفردی. علاوه بر این، افراد مبتلا به آلکسیتایمیا همچنین دچار دشواری در تشخیص و درک احساسات دیگران نیز هستند، که نمودهای آن در نهایت به عنوان واکنشهای غیرهمدلانه یا واکنشهای احساسی غیر تاثیرگذار تعبیر میشوند. آلکسیتایمیا در حدود ۱۰٪ از جمعیت عمومی شایع است و با شماری از وضعیتهای روانی دیگر به عنوان همآیند شناخته شده است.
نارسایی هیجانی | |
---|---|
تلفظ |
|
تخصص | روانپزشکی |
اصطلاح
اصطلاح "آلکسیتایمیا" اولین بار توسط رواندرمانگری با نام پیتر سیفنیوسدر سال ۱۹۷۳ ابداع شد. با توجه به فرهنگ انگلیسی آکسفورد، این واژه از ترکیب کلمات یونانی λέξις (به انگلیسی: lexis) به معنی سخنرانی و واژه یونانی θυμός (به انگلیسی: thumos) به معنی روح (به عنوان جایگاهی از احساسات، هیجان و اندیشه) است که در ترکیب باحرف منفی کننده α با اضافه کردن بار معنایی محرومیت، در نهایت آلکسیتیمیا به صورت تحتالفظی به معنی «فقر کلمات در بیان احساسات» میباشد.
منابع
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Alexithymia». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۱ مهٔ ۲۰۱۴.