هرم وارونه
در فرهنگ روزنامه‌نگاری و ارتباطات، هرمِ وارونه (به انگلیسی: Inverted Pyramid) یکی از سبک‌های خبری است. در سبک هرم وارونه، مهمترین اطلاعات در قالب لید عرضه شده، و سپس به تدریج تا انتهای خبر از ارزش اطلاعات کاسته می‌شود.[1][2] به عبارت دیگر، اصلی‌ترین بخش مطالب در بند اول خبر ذکر می‌شوند تا مخاطب بلافاصله در جریان عناصر اصلی خبر قرار بگیرد.[3] در این سبک، مهمترین عناصر در بالای خبر و قسمت‌های کم اهمیت‌تر که بیشتر اوقات به پیشینۀ خبر اشاره دارند، به شکل خلاصه در پایین خبر آورده می‌شوند [4].
مزایای سبک هرم وارونه
سبک هرم وارونه دارای هفت مزیت است:[5]
- در لید، چکیدهٔ مهمترین مطالب ارائه می‌شود؛
- از نظر خواننده، زمان کمتری برای دریافت مهمترین مطالب لازم است؛
- خواننده را خسته نمی‌کند؛
- حس کنجکاوی خواننده را از جنبه نیاز خبری، فوراً ارضا می‌کند؛
- متن خبر بر پایهٔ ارزش مطالب تنظیم می‌شود؛
- خواننده را به خواندن خبر ترغیب می‌کند؛
- از لحاظ تصحیح، تیترنویسی و ماکت‌بندی، کار را ساده‌تر می‌کند.
پانویس
- واژه‌نامه ارتباطات.
- خبرنویسی مدرن، ص ۲۱.
- مبانی نگارش رسانه‌ای، ص ۸۲.
- کوین ویلیامز. (۱۳۹۲). فهم نظریه رسانه‌ها. ص ۱۷۹. (احسان شاه‌قاسمی و گودرز میرانی، مترجمان)تهران: انتشارت جامعه‌شناسان
- مبانی خبرنویسی، ص ۸۶.
منابع
- شکرخواه، یونس. واژه‌نامهٔ ارتباطات، چاپ سوم. تهران: سروش (انتشارات صدا و سیما)، ۱۳۸۶. شابک ۹۶۴−۴۳۵−۷۳۱−۰
- شکرخواه، یونس. خبرنویسی مدرن (ویرایش دوم، چاپ اول)، تهران: انتشارات خجسته، ۱۳۸۱. شابک ۹۶۴−۶۲۳۳−۴۹-X
- مسعودی، امید. مبانی نگارش رسانه‌ای. تهران: انتشارات خجسته، ۱۳۸۰. شابک ۹۶۴−۶۲۳۳−۳۸−۴
- مسعودی، امید. مبانی خبرنویسی. تهران: ادارهٔ کل آموزش صدا و سیما، ۱۳۸۳.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.