همخوان نرمکامی
ناحیه نرم قسمت عقب سقف دهان را نرمکام می‌گویند. صامتهایی را که با قرار گرفتن زبان در این موقعیت تولید شوند همخوان نرمکامی (انگلیسی: Velar consonant) می‌گویند.
واجگاه (کارا و ناکارا): ۱. برون‌لبی، ۲. درون‌لبی، ۳. دندانی، ۴. لثه ای، ۵. پس‌لثه ای، ۶. پیش‌کامی، ۷. کامی، ۸. نرمکامی، ۹. زبانکی، ۱۰. گلویی، ۱۱. چاکنایی، ۱۲. برون‌چاکنایی، ۱۳. ریشه‌ای، ۱۴. پس‌پسینی، ۱۵. پیش‌پسینی، ۱۶. تیغه‌ای، ۱۷. نوکی و ۱۸. زیرنوکی
همخوان نرمکامی ویژگی همخوانی است که در تولید آن زبان به نرمکام نزدیک می‌شود یا در تماس با آن قرار می‌گیرد.
همخوان نرمکامی [k] پربسامدترین همخوان در زبان‌های بشری است.[1]
از دیگر همخوان های نرمکامی واجی است که در پایان واژه هوشنگ و در آغاز واژه گیتا شنیده می شود.[2]
جستارهای وابسته
پانویس
- Ian Maddieson and Sandra Ferrari Disner, 1984, Patterns of Sounds. Cambridge University Press
- درزی، علی. درآمدی بر زبانشناسی معاصر.تهران:انتشارات سمت(۱۳۹۴).صفحه ۳۶-۵۷.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Velar consonant». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۳ ژانویه ۲۰۱۷.
منبع
- تارنمای: (به انگلیسی) http://www.madore.org/~david/misc/linguistic/ipa/
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.