هنری بندیکت استوارت
هنری بندیکت استوارت (به انگلیسی: Henry Benedict Stuart) (۶ مارس ۱۷۲۵ – ۱۳ ژوئیهٔ ۱۸۰۷) کاردینال کلیسای کاتولیک و چهارمین مدعی یعقوبی تاج و تخت انگلستان، اسکاتلند، ایرلند و فرانسه بود.
His Eminence هنری بندیکت استوارت | |
---|---|
Cardinal-Bishop of Ostia and Velletri and Dean of the College of Cardinals | |
استان | اسقفنشین رم |
قلمرو | Ostia and Velletri |
انتصاب | ۲۶ سپتامبر ۱۸۰۳ |
پایان خدمت | ۱۳ ژوئیه ۱۸۰۷ |
پساز | Gian Francesco Albani |
پیشاز | Leonardo Antonelli |
سایر شغلها |
|
مشغول به کار | |
برگماری کشیش | ۱ سپتامبر ۱۷۴۸ |
تقدیس | ۱۹ نوامبر ۱۷۵۸ توسط کلمنت سیزدهم |
اعطای کاردینالی | ۳ ژوئیه ۱۷۴۷ |
مشخصات فردی | |
نام در زمان تولد | Henry Benedict Mary Clement Thomas Francis Xavier Stuart |
تولد | ۶ مارس ۱۷۲۵ رم |
درگذشت | ۱۳ ژوئیهٔ ۱۸۰۷ (۸۲ سال) فراسکاتی |
مدفون | کلیسای سن پیترو، واتیکان |
والدین | |
منصب پیشین |
|
نشان |
هنری در سال ۱۷۲۵ در شهر رم در تبعید متولد شد و در همان روز توسط بندیکت سیزدهم تعمید داده شد. او فرزند جیمز فرانسیس استوارت و نوهٔ جیمز دوم انگلستان بود که در پی انقلاب شکوهمند از سلطنت خلع شده بود. او در جوانی از سوی پدرش عنوان دوک یورک را دریافت کرد. هنری در سال ۱۷۴۵ برای کمک به برادرش چارلز در قیام یعقوبی ۱۷۴۵ به شمال فرانسه رفت و رهبری گروهی از سربازان را به منظور عبور از کانال مانش برعهده گرفت. اما با توجه به شرایط قیام این سربازان در نهایت از دانکرک خارج نشدند. هنری بعد از شکست چارلز در نبرد کالودن به ایتالیا بازگشت و در ۳۰ ژوئن ۱۷۴۷ از سوی بندیکت چهاردهم به مقام کاردینال منصوب شد. او بخش بیشتر باقی عمر خود را در ایالات پاپی گذراند.
بعد از مرگ چارلز در ژانویهٔ ۱۷۸۸، هنری خود را به عنوان هنری نهم میشناخت. اما پیوس ششم در سال ۱۷۸۹ همزمان با انقلاب فرانسه، جورج سوم را به عنوان پادشاه انگلستان، اسکاتلند و ایرلند به رسمیت شناخت و هنری بعد از آن رسماً به عنوان کاردینال دوک یورک شناخته میشد. هنری در ۱۳ ژوئیه ۱۸۰۷ درگذشت و جسد او در کنار پدرش در کلیسای سن پیترو در رم دفن شد.[1]
منابع
- Rosalind K. Marshall, "Henry Benedict (1725–1807)", Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004; online edn, May 2010, accessed 24 June 2013.