وادارندگی
وادارندگی (به انگلیسی: Coercivity) اندازه دشواری رمزگذاری اطلاعات بر روی نوار مغناطیسی است. یک کارت بانکی استاندارد دارای وادارندگی حدود ۳۰۰ اورستد (واحد اندازه‌گیری Coercivity) می‌باشد که جزو وادارندگی پایین محسوب می‌شود. به عنوان مثال در ژاپن بر روی کارت مغناطیسی، نوار مغناطیسی دومی با وادارندگی ۶۰۰ اورستد وجود دارد. استفاده از وادارندگی بالا به ارزش ۲۱۰۰، ۲۷۵۹، ۳۶۰۰ و ۴۰۰۰ اورستد معمول و رایج است. نوار مغناطیسی با وادارندگی بالا، باعث ایجاد مجموعه جدیدی از پارامترها به دنیای نوار مغناطیسی می‌شود، ولی بالاتر بودن همیشه مفید نیست. وادارندگی اولیه توسط نوعی از ذرات مورد استفاده در ساخت نوار تعیین می‌شوند. اکسید آهن گاما نوار وادارندگی پایین، و فریت باریم نوار وادارندگی بالایی را ارائه می‌دهد. ذرات به تنهایی تعیین‌کننده وادارندگی نهایی بر روی نوار نیستند، از آنجایی که روند فرایند تولید، ارزش را تغییر داده و در مسیر دیگری قرار می‌دهد، این امکان وجود دارد که وادارندگی ذرات در ماده آبکی به وسیله عوامل دیگری نیز بالا برود. وادارندگی مقیاس تعیین اندازهٔ دامنه سیگنال نیست. نسخه‌های اولیه از نوار وادارندگی بالا، غلب دارای خروجی سیگنال بالایی بودند، ولی صرفاً نیازی به وادارندگی بالا نیست. بیشتر کارتخوان‌های در دسترس امروزی قادر به تنظیم در خواندن سیگنال‌هایی در سطح مشابه مطابق با استاندارد تعریف شدهٔ ISO/IEC7811 می‌باشند. نگه داشتن خروجی در این ردیف (range) باعث می‌شود میزان خواندن ریدرها افزایش یابد.