واکه باز
واکهٔ باز (انگلیسی: Open vowel) یا واکهٔ افتاده (low vowel) به واکه‌ای گفته می‌شود که در تولید آن فاصله میان سطح زبان و کام، حداکثر باشد و در اینصورت، مجرای خروج بازدم، اصطلاحاً «باز» است (مانند [a] , [æ]) به همین منوال، واکه‌های افراشته (مانند [i] ,[u]) که مجرای خروج هوا به هنگام تولیدشان در تنگترین حالت ممکن قرار دارد، «واکه‌های بسته» نامیده می‌شوند.
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Open vowel». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۰ مارس ۲۰۱۷.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.