وقتی نیچه گریست (فیلم)

وقتی نیچه گریست فیلمی است به کارگردانی Pinchas Perry که در سال ۲۰۰۷ با اقتباس از رمانِ وقتی نیچه گریست نوشتهٔ اروین یالوم ساخته شده است[1]. این فیلمِ درام محصول کشور آمریکاست و بازیگرانی همچون آرماند آسانته (در نقشِ فریدریش نیچه)، بن کراس (در نقشِ یوزف برویر) و کاترین وینیک (در نقشِ لو سالومه) در آن هنرنمایی کرده‌اند[2]. این فیلم روایت‌گرِ دیدارِ خیالیِ فریدریش نیچه، فیلسوفِ آلمانی، و یوزف برویر، پزشک اتریشی، و رابطهٔ پر فراز و نشیب این دو است.

وقتی نیچه گریست
پوستر رسمیِ فیلم
کارگردانPinchas Perry
تهیه‌کنندهPinchas Perry
نویسندهPinchas Perry
بر پایهوقتی نیچه گریست نوشتۀ اروین یالوم
بازیگرانآرماند آسانته

بن کراس

کاترین وینیک
موسیقیSharon Farber
فیلم‌بردارGeorgi Nikolov
تدوین‌گرDavid Jakubovic
توزیع‌کنندهFirst Look International
تاریخ‌های انتشار
۷ ژوئیه ۲۰۰۷
مدت زمان
۱۰۵ دقیقه
کشورآمریکا بلغارستان
زبانانگلیسی

خلاصهٔ داستان

وین، پایان قرن نوزدهم. لو سالومه، دختری جوان و دلربا، نامه‌ای عجیب برای یوزف برویرِ مشهور می‌نویسد: «دکتر برویر، باید شما را ببینم، موضوعِ مرگ و زندگی در میان است. فردا صبح ساعت ۹ در کافه روسه (Cafe Rousse) شما را می‌بینم». سالومه آمده است تا یوزف برویر، پزشکِ مشهور و استادِ زیگموند فروید را ببیند. او نگرانِ دوستش، نیچه است و از برویر می‌خواهد که دوستش را درمان کند. برویر باید اندیشمندِ بزرگ و تنهایی که از سردردهایِ شدید میگرنی رنج می‌برد را درمان کند و او را از این گرفتاری برهاند. ولی نیچه نباید از این جریان و دیدار برویر و سالومه بویی ببرد. برویر تصمیم می‌گیرد با روشِ جدید «بیان‌درمانی» که به‌تازگی در مورد بیمار دیگرش آنا. او. تجربه کرده، نیچه را درمان کند. با این حال فیلسوفِ مغرور آلمانی، حاضر نیست «روانِ» خود را به دست یک پزشک بسپارد و تنها از او می‌خواهد که «جسم» او را درمان کند.

کوشش‌ها و ترفندهای گوناگون برویر برای مطرح ساختن مشکلاتِ روحی نیچه راه به جایی نمی‌برد. سرانجام ترفند زیرکانه و البته خطرناک برویر برای ورود به دنیایِ درونی نیچه سرآغازِ دیدارهای پیاپی او و نیچه می‌شود، دیدارهایی که در آن هر یک از آن دو می‌کوشند تا دیگری را درمان کنند. به‌این‌ترتیب میان برویرِ آرام و دلسوز، و نیچهٔ حساس و خوددار، دوئل گفتاریِ تندی به وجود می‌آید و هر چه این دو به هم نزدیکتر می‌شوند، برویر بیشتر متوجه می‌شود که فقط در صورتی می‌تواند نیچه را معالجه کند که وی اجازهٔ این کار را به او بدهد.

اصالت تاریخی

اگر چه بسیاری از رویدادها و شخصیت‌های این فیلم از واقعیت گرفته شده است، با این حال داستانِ کلیِ فیلم خیالی است، چرا که همان‌گونه که نویسنده، اروین یالوم، در پایانِ کتاب ِ وقتی نیچه گریست اشاره کرده است، نیچه و برویر در واقعیت هیچ‌گاه با هم دیداری نداشته‌اند[3].

جستارهای وابسته

منابع
  1. "When Nietzsche Wept". دانشنامۀ English Wikipedia.
  2. «When Nietzsche Wept». دانشنامۀ English Wikipedia.
  3. اروین یالوم. «نیچه و برویر در واقعیت هیچ‌گاه با هم دیداری نداشته‌اند». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۶ اوت ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۴ اوت ۲۰۱۷.

پیوند به بیرون
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به وقتی نیچه گریست (فیلم) در ویکی‌گفتاورد موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.